Өлеңдер ✍️

Күндер қайда, түндер қайда ? —
Біздер шығар мінбер қайда?..
Жан қытығын келтіретін
Құпиялы үндер майда.
Кірпіктерге тұнып қалған
Моншақтарда — үміт жанған.
Сырды сақтап жүр ме ол әлі
Сырғасымен құлыпталған?
Бозарады
Ай түн асқан,
Құлыптаулы жайқын — аспан.
Қандай күйге түсер екем,
Сол құлыпты қайтып ашсам?
Өзім еккен терегіме —
Сырымды айтып керегі не?
Қайта оралу береді не,
Жиырма жылғы өлеңіме?
Теңіз бастан бұлғана ма?
Терек түптен ырғала ма?
Мұңым бар-ды...
Кімім қалды —
Мен қимайтын бұл қалада?!
Жанға жара, жырға нала
Жамап мезгіл зыр қаға ма?
Ізсіз, тозсыз жыл жоғала,
Біздің Жастық тұл қала ма?
Қолын созған гүлдер де айға,
Түсіреді кімдерді ойға.
Жан қуысын үндер майда
Қытықтаған Түндер қайда?
Тауың — жарқыл, сайың — қаңқыл! —
Келген көктем жайында аңқыр.
Біздің сырды ұрлап алған,
Сырғаланған қайындар тұр.
Бұл жерде өткен мың түн де ойда,
Ал, киелі — бір Түн қайда?
Сол бір түннің құлпын ашар
Іліп кеткем Кілтімді айға.
Шөлім басып түн - тұмадан,
Жарама бұлт жыртып алам ...
Шың басында даусым қалды
Айға жетпей шырқыраған ...