(мақамы бар)

Кәр тікті тағы бұл "құдай",
Жегенің таяқ жендеттен.
Адал, ақ менің, жұртым - ай,
Қара бақ едің сен неткен?!
Шұқыған көзге малғұн көп,
Жер ойылардай әмірінен ...
Тәнімді аман қалдыр деп,
Сұраман сауға "тәңіріден"!
Сұрағанменен естімес,
Құлағы оның тас керең. —
Жасын - қылышы кескілеп
Шабылып жатқан бас көрем.
Сойлыны талай сұлатып,
Сол жасын тиер сағаққа. —
Кебін матаға уақыт
Олжасын түйер Заматта ...
Кезегім келсе "аһ" ұрып,
Дүниеден мен де жөнермін.
Жаналғыштарға атылып,
Шындығымды айтып өлермін!..
Соңымнан сол бір пірлі үнім
Пенденің сөгіп күйкі ісін;
Жылаған менің Шындығым
Жендеттің бұзар ұйқысын.
Бақилық дауыс жеткенде:
Түрменің торы мүжіліп;
Айналып қылыш кетпенге,
Шынжырлар қалар үзіліп.
Төбемді ойған көп пенде,
Тексіздің бетсіз ұрпағы. —
Тағыма қолы жеткенге
Тәңірсіп, қыртып тұр тағы ...
Шындығым менің, шерленіп
Биікке шығып шырқа жыр!
Жалған құдайлар көрге еніп,
Қарсы алар сені шын Тәңір.
Жатса егер алқап жұрт сұмды,
Тастап шық құлдық моласын.
Көзіңді сүртіп бұлт - сүлгі,
Шын Тәңір берер бағасын ...

Қаңтар, 1981 ж. Алматы.