Өлеңдер ✍️

Қоямын не деп жыр атын,
Болса да мақсат анық тым.
Болса да биік мұратым,
Мен кеше сұмдық қамықтым.

Ыңылдай басып бір әнге,
Шыққан ем тойды аяқтап.
Адамдар, менің кінәм не?
Көшеде кетті таяқтап.

Не үшін соқты, кім білсін,
Жүргендер ме екен тасып шын.
О, өмір, неткен бұлдырсың,
О, өмір , неткен ашықсың.

Ақ жүрек жырдың баласы,
Содырдың болды мазағы.
Жазылар тәннің жарасы,
Жанды кім емдеп жазады?

Жалаң аяқпен қар кештім,
Туындап мұңлы жыр тағы.
Оразбайлар мен Дантестің,
Өлмепті-ау әлі ұрпағы.

Жақсылар жанды жазар-ау,
Жырлармен талай күмбірлеп.
Өмір, бір сырың - мазақ-ау,
Болса бір сырың шын құрмет.

Пендені қалмас аяп тіл,
Ол үшін сөкпес мені ешкім.
Өмірден жеген таяқты,
Өлеңнен бірақ жемеспін.