Өлеңдер ✍️

Алакөл жағасындағы жұрт көп баратын демалыс орындарының бірі — "Жалын" — осы елдің қадірлі азаматы Байеке Қадіржанов атымен аталады. Ақ айдын Алакөлге сұғына кіріп жатқан сол демалыс орнының ашылу рәсіміне марқұмның (бала-шаға, дос-жарандарымен бірге мен де қатысып едім.

Байеке Қадіржанов — қадірлі аға,
бай едің санаға да, сабырға да,
Айдынды Алакөлдің жағасына
Келдіңіз қайта оралып, дабыл қаға.
Баяғы сол еліңіз, со көліңіз,
азырақ аялдаңыз, бөгеліңіз,
болатын жан саясы бір саяжай
осында орнатсам-ақ деп едіңіз.
Жартасқа жаңғырығып жоғалмады үн,
мінеки, орындалды сол арманың,
амал не, осы қызық той-думанның
ішінде өзің ғана бола алмадың!
Бола алмай ағайынның арасында,
кім білсін, ғарышқа ұшып барасың ба,
әйтеуір, мәңгілікке қалды есімің
ел-жұрттың жүрегі мен санасында.
Көз алмай дәл қазіргі тамашадан,
қарайды көл бұрылып, жаға Саған.
Атынды ақ мәрмарға ойып жазып,
мәз болып, қол соғады бала-шағаң.
Болмашы біреулерге кінәні артып,
бұл күнде себеп те жоқ жыланар түк,
жасаурап екі көзі жарыңыздың
білмей тұр не жасарын будан артық.
Жасырмай жеріңіз де бізден белін,
бір сәтке Ебіңіз де үзген демін,
атынды ести сала тына қапты
сан рет айдынында жүзген көлің.
Алқыммен ызғынды есіп, қызғын көшіп,
алқалап, шалқалап та жүздің кесіп,
ағатай, осы арадан өттік қанша
жел қайық жотасына біз міңгесіп.
Жетіліп ұлдарыңыз, қыздарыңыз,
куәсі болып тұрмыз біз бәріміз.
"Жалынның" атын мәңгі иемденіп,
орнығып осы арада Сіз қалыңыз!