Өлеңдер ✍️
  12.07.2021
  136

Айсұлу Рүстемова‎

1997 жыл

Жаратқан ием, тарылмай таңғы
Нұрын себеді. Тістенбе.
Жүрегім қалай жарылмай қалды
Аспаным Жерге түскенде?
Өрмін деуші едім. Мазағың емен.
Неге де болса шыдаймын.
Өлермендіктен жазамын өлең
Қағазға ғана жылаймын.
Кегі бар тағдыр әлі алмағандай,
Таптайды болып сан қайғы.
Жүрегім еттен жаралмағандай
Көзімнен тамшы тамбайды...


  1997 жыл Айсұлу Рүстемова‎ Айсұлу Рүстемова‎ шығармашылығы Айсұлу Рүстемова‎ өлеңдері

Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Қарап көріңіз 👇

  Адам өмір сүреді... ᐈ
  Адасқан бұлақ ᐈ
  Адасып қалдым... ᐈ
  Азап қой бұл. Өзің-ақ мойындашы ᐈ
  Ақ боран түтеген Мәскеуде ᐈ

Пікір жазу