28.01.2024
  43


Автор: Софы Сматаев

Сен, Куваш, глюхенд... ыстық чай іш...

— Сен, Куваш, глюхенд... ыстық чай іш.


— Рақмет, Эльза!


— Апа, мен қант тістемейді. Куваш бер.


— Оу, кішкентай қамқорым! Айналдым ниетіңнен сол, ниетіңнен. Ұзағынан сүйіндірсін.


Рабиға бір түйір шақпақ қантты лөкет пышақтың қырымен ұрып екі бөліп, екеуінің алдына қойды. Эльза өз еншісін кейін сырғытты.


— Куваш, мен сені көрді. Траум... түсімде. Сен гроз батыр болған.


— Эльза, сен қандай әдемісің!


— Найн... найн! Жоқ. Мен... их бин глюклих... Мен бақытты болады.


— Боласың, қызым. Бақыттысың. Айтпадым ба, екеуіңнің қызығыңды көрем деп. Құдай берді ғой бір тілеуімді. Соғыс та бітер. "Қой үстіне бозторғай жұмыртқалар заман" да келер. Ой, сол кезде айдай әлемге дүрілдетіп той жасап жіберем. Әй, өй Құбаш, сен өйтіп сырт айналма. Айналма деймін саған. О несі! Ұялғышын бұл шіркіннің. Ал, қатынсыз өт онда. Менің нем кетер екен. Рабиға өкпелеймін деп отырып ыстық шайды асығыс ұрттап қалды. Дереу от басына түгел денесімен аударыла бұрылып аузындағыны бүркіп жіберді. Эльза сықылықтап күлгенде, Құбаш үнсіз селк-селк етті. — Күл, күліңдер! Екеуің жабылып мені мазақтаңдар. Тілім жидіп қалды. Сендер күліңдер...


Эльза кемпірдің мойнынан құшақтады. Кеседегі ыстық шайға кіжініп кішкене жұдырығын түйді.


Рабиға сабасына түсті.


— Түу-түу, саппас! Әй ақылдым, алданышым! Кішкентай ғана жан саям! Саған кісі өкпелер ме. Не деп кінәлармын. Қызығым, қуанышым! Құбаш, Құбаш-ау, сырт айналмақ түгіл тескен тау өтіп кетсең де, күні ертең тойларыңды жасаймын. Ерегіскенде сөйтемін...


Албардағы ыдыс біткенді тегіс салдырлатып, қарбалас үйге біреу кірді.


— Ассалаумағалайко-о-ум!


— Әлік болсын. Кім де болсаң, жоғары шық. Ой, десәтнік қайным екенсің ғой. Тарсылдатып жүрген кім десем. Келе бермеуші едің. Жай жүрмісің?


— Осы күні жай жүріске қол тие ме, шешей. Тығыз жұмыспен келдім.


— Отырсаңшы, ең болмаса, тізеңді бүк, Дастарқанға жақында, шай ауыз ти.


— Рақмет! Аймаңдай, киін. Болсаңшы бажыраймай. Конторға шақырып жатыр.


— Қарағым-ау, не боп қалды? Жайшылық па өзі? Құбашжан әлі сауыға қойған жоқ. Нәшәндік балам түсінуші еді ғой. Асықтырмасын де.


— Болмайды. Тығыз шақыртып жатыр. Қаладан кісілер келіпті. Эй, Аймаңдай, бол тез!




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу