Софы сматаев әңгімелері туралы Әңгімелер ✍️

Қиясбек табалдырықтан аттады.— Әже, мен саған келдім.— Қиясбекпісің? Жалғыз қалдым ғой, қарашығым! Құбашым қайда? Ылизам қайда? Айтшы, неге әкетті?..

Сәрсен түскі асына күндегі уақытынан біраз кешігіңкіреп келді.— Шай суып кетті, қайда жүрсің? Әлде бір жерден тойып келген шығарсың.— Қайда жүруші..

Қарасудың өткелінен бері шыққанда, жалғыз солдат өзімен ілесіп келе жатқандардан бөлініп, ілгері ұмтылады. Екі қолын жайып айқай салды:— Апа!..

Есікті сарт еткізіп ашып, Эльза үйге жүгіріп кірді. Пеш түбінде бүрісіп отырған Рабиға әжейге қуана қарап, ентіге самбырлады:— Апа! Зольдат, Кригер..

Біріне-бірі иін тіресе жалғасқан тоқал тамдардың қасындағы жұрттың қарасы да қомақты. Бұлар да вокзал жаққа күн сала қарап қалыпты.Екі шетте екеу..

Ганс пен Қордабай ілбіп келеді.— Көкең келеді. Сен жылама.— Жылағам жоқ. Ганстың көкшіл көздері моншақ жастардан бұлдырап көрінбей тұр.— Келеді...

"Жүндінің" тұмсығын алдымен қап-қара қою түтін көміп кетті. Көміп кетті де, іле тіп-тік көкке өрлеп, будақтап ұзарды. Артынша-ақ әлгі тұмсықтан..

Жаз күні мейірленіп, барынша жайнаған. Аспанда шөкім бұлт жоқ. Тек түстіктегі "Үш қызылдың" баурайында сусыған көкшіл мұнар ғана тыным таппайды.Көз..

— Құбашжан-ау, құлыным-ау, ойпыр-ай, соншама неге жүдеп кеткенсің! Құр сүйегің қалыпты ғой, балам-ау. Баяғыдан бері бір келмей осынша неге кешіктің?..

Сәрсеннің ауыз үйі. Сықырлауық кереуеттің үстінде дөңбекшіп Қиясбек жатыр. Назары терезеде. Әйнек шынысы көкшіл көздің жас тұнған шарасындай дымқыл..

Аспанда ақ түбіттей қалықтаған жұп-жұмсақ ала бауыр бұлт теріскейге маңып барады.Шағын станция үйінің алдындағы перронда үшеу түр. Ортадағы Құбаштың..

Дастарқан жиюсыз қалды. Рабиға есікке қадалып мелшиіп отыр. Эльзада да үн жоқ. Мөлт-мөлт көз жасы дастарқанға тырс-тырс тамады..

— Сен, Куваш, глюхенд... ыстық чай іш.— Рақмет, Эльза!— Апа, мен қант тістемейді. Куваш бер.— Оу, кішкентай қамқорым! Айналдым ниетіңнен сол..

— Куваш, сен оянады?Эльза аяғының ұшымен тықырсыз басып келіп ұйқтап жатқан Құбаштың иығынан жайлап тартты. Алақанын маңдайына төседі. Ыстығы..

Шуылдасқан бір топ бала, орталарында шөлмек көз неміс баласы Ганс бар, ауыл сыртындағы кішкене төбеде сырғанақ теуіп жүр.Қордабай қолдан жасаған..

— Құбаш, тұр! Басыңды көтер. Қолыңды шай, қарағым. Тамақ суып барады.Эльза мен Рабиға буы бұрқыраған бір табақ етті алдына қойып, қыбырсыз жатқан..

Рабиға кимешегінің сыртынан аппақ күндігін қоқырайтып күбірлеп отыр.— Немере сүйем. Шілдехана, бесікке салар жасаймын!.. Уай, той көп-ау! Тұсау..

Табалдырықтан аттай беріп, есікті де жаппастан Сәрсен айқай салды.— Қаты-ы-ен! Шам жақ!— Жер майың толып тұр ма еді? Еркек боп тауып әкелсең мен аяй..

Сәрсен аулада жалғыз өзі мал жайғап жүр. Екі қой, қызыл сиырын қораға байлады. Ақырды тазалап, бір талын қалдырмай сабанды жинап алды. Содан кейін..

Үй іші ала көлеңке. Құбаш төбеге қарап ояу жатыр. Диірмен тартып отырып Эльза кенет ән шырқады. Мөлдір жіңішке дауыс сыңғырлай жөнелді.Ақ бұлтқа..

Ертеңгілік мезгілдің қызыл сәулесі қабырғада дірілдейді. Үй-іші толы кемпір-шал. Рабиға әжей дастарқанға барын салған.Шыны-аяқты өзі ұмсына әперіп..

Төрде шапан астында Құбаш бүк түсіп жатыр. Эльза мен Рабиға пеш түбінде алдарына шүберек төсеп алып, қобыратып жүн түтіп отыр.— Апа, Куваш жазылады..

Айдау жол айдын мұздай. Жол тайғақ. Шұбар шабан. Жүріс мандымайды.Құбаш күңк етті.— Дұрыс істедім. Десәтнек ашулана берсін, Қалампыр шешей..

Түс ауа жұмыс басына шойнаңдап жеткен десятник Құбашқа түнеріп келді.— Біздің үйге неге көмір түсірмедің? Айтқан тілді қашан аласың, Аймаңдай?— Қазір..

Айдау жол айдын мұздай. Тағасы мұқалған шұбар қайта-қайта тайғанақтайды. Тұрып қалады. Тайғанақтап жүріп Құбаш шананы артынан күшене итереді. Итеріп..