Әңгімелер ✍️

Төрде шапан астында Құбаш бүк түсіп жатыр. Эльза мен Рабиға пеш түбінде алдарына шүберек төсеп алып, қобыратып жүн түтіп отыр.

— Апа, Куваш жазылады, Иа, апа?

— Жазылады, күнім! Жазылады! Ештеңе етпес. Жаны аман қалды ғой. Әлі-ақ тұрып кетеді.

— Апа, мен шай қайнатады.

— Бар ғой, қайнап тұр ғой.

— Апа, Куваш оянады. Их... их.., мен...

— Жылама, Ылиза. Жаман ырым жасама, қызым. Бейнетсіз зейнет болмайды.

— Найн! Найн! Жыламайды.

Құбаш қозғалды. Әлдене деп ыңыранды. Эльза орнынан ұшып тұрды.

— Апа! Куваш зих бевегт8... Қалай айтады? Куваш қозғады. Жазылады! деп Эльза қуанып айқайлап жіберді. Ұмтылып кеп шапанды қымтады. Зих рюрт!9

Кемпір бәйек боп жатыр:

— Айтпадым ба? Мертік-шортықтан аман болса, құлан-таза жүгіріп кетеді ғой құлыным.