Оянсам ойландырып таң тұрады,
Жүректе сиқырлы бір ән тұрады.
Тоңып-мұздап күздегі жапырақтай,
Жаным менің неліктен қалтырады?
Толғанып тебіренер кезімбісің,
Толқындатып барады сезім күшің.
Дүрсілің де өзгеше танымаймын,
Әй, Жүрек, әй, Жүрегім, өзіңбісің?
Тіршілікте өзіңсің тірек-сенім,
Табиғи болмысыңмен тілекші едің.
Дүрсіліңде өзгеше бір сырың бар,
Бір сырың бар ерекше, Жүрек сенің!
Не дейді мен жайлы ертең толы халық,
Білерім мақсат-айқын, жолым анық.
Адам өтер өмірде өз көзімен,
Көре алмай өз жүрегін қолына алып...
Дүниеге келгенде шындап келіп,
Тіршіліктің тынысын тыңдап көріп.
Адам өтер өмірден Абай айтқан,
Құпия жүрегіндей жұмбақ болып!