Өлеңдер ✍️

Нәзіктігі таулардың –

Түрлі-түсті гүлінде.

Нәзіктігі баулардың –

Бұлбұл құстың үнінде.

Нәзіктігі даланың –

Бұлағында жылаған.

Нәзіктігі ағаның –

Амандығы сұраған.

Нәзіктігі талдардың –

Жаңа шыққан бүрінде.

Нәзіктігі шалдардың –

Сәлем алған түрінде...

Көре білсең, маңайың

Тұнып тұрған нәзіктік.

Ренішін ағайын

Ұмыттырған нәзіктік.

Нәзіктік бар құста да,

Отта, суда, құмдарда.

Көктем, жаз, күз, кыста да,

Жылғаларда, жылдарда...

Қате айттың-ау, қалқам-ай,

«Нәзіктігім жоқ дейсің».

Кеудеңде жүр жан қалай,

Қайтіп онда көктейсің?!

Болмайды ғой салқын жан,

Қалай сүйгенді өппейсің?!

Айрылғанда жақыннан,

Қалай көз жас төкпейсің?!

Әке менен Анаға

Тебіренбей бола ма?!

Ата-Анасы балаға

Еміренбей оңа ма?!

Тірлік заңы әр қалай,

Нәзіктіксіз – тұл өмір!

Қате айттың-ау, қалқам-ай,

Нәзік сезім – бұл өмір!