Өлеңдер ✍️

«Қабырғасын күйреттім қатердің», – деп.

Мақтанушы ем, «Жеңісті әкелдім!» – деп.

– Жеңіс жылы қалайша туғансың сен? –

Деп сұрады бәз біреу: – Әкең кім?! – деп.

Жиі аламын осы бір күдікті еске,

Ойланбас па,

Ойын сәл ірікпес пе?!

Мүгедек боп әкесі оралғандар –

Туғандардың көбісі қырық бесте!

Жеңіс келді шадыман-шаттық алып,

Есіктерін әр үйдің қақты барып.

Біз келгенде өмірге

Ел қуанып,

Жауымыздың ордасы жатты жанып!

Еркін  самғап қанатын қақты кептер,

Қайта көктеп өртенген жатты бөктер.

Дүниеге келгендер қырық бесте –

Аманаттар!

Армандар!

Ақ тілектер!

Жеңе білген жауларын кіл егесте,

Өшпейді аты Ерлердің,

Жүреді есте!

Дүниеге келгендер қырық бесте –

Қайта шыққан ертеңге гүл емес пе?

Өмірге кеп,

Ілестік күліп көшке,

Алдық жиі алапат бүлікті еске...

Көтерілген Рейхстаг төбесіне

Жалаулар ғой туғандар қырық бесте!