Өлеңдер ✍️

Үмітті ойдан күдікті ой басым бүгін,

Асылдығың,

Болды ма тасырлығың?

Тасырлығың өкінтіп жасыр бүгін,

Жүргендей-ақ арқалап ғасыр жүгін.

Күдер үзіп кешегі арманыңнан,

Көбейеді жанашыр жанға кінәң.

Шаршағанда демейтін, сүйенетін

Табылмайды артығы балдағыңнан.

Жиі түсіп есіңе бар ма күнәң,

Қаумалайды сансыз ой жан-жағыңнан.

Еткен ісің мазалар жастық шақта,

Құтылмасың ажалдың қармағынан.

Есіңе алып қираған қорғаныңды,

Қайта-қайта ұмытып қолдағыңды,

Лауазымды қызмет атқарсаңыз,

Жиі айтасыз кеше кім болғаныңды.

Қапы қалдың,

Қай ісің оңғарылды?

Жүріп өткен кезесің жолдарыңды.

Кімге тастап барасың?

Толғантады

Бала-шаға, үй-ішің орманыңды?!

Кінә тағып шыққан күн, таңға да атқан,

Кесір болып кешегі жанға жаққан.

Өзіңді-өзің түнімен соттап, ақтап,

Жылы орынды іздейсің ана жақтан!