Өлеңдер ✍️

Мүжіп тұрған түк сезбей тай ағашты, 
Тас қораны үркіп кеп саяласты. 
«Жынды Сәрсен» секілді жынды бұлт, 
Көк шатырды сабады-ай аяқ асты! 

Аңғал көрші жүр еді қи кептіріп, 
Дәу етігін қашты үйге сүйреп кіріп. 
Алақандай ауламыз көлге айналды,
Көлге айналды жүзбейтін үйрек тіліп. 

Тұла бойым сәл мұздап, сәл ысынып, 
Күркірейді көк аспан жан ұшырып. 
Көк төбеттер іргеде қыңсылайды, 
Түнде ұйқы бермейтін жарыса үріп. 

Уа бүйтпе, ел шулап, уа сүйтпе, 
Қарап тұрмай қарғыдым УАЗикке. 
Егін жаққа жауса ғой деймін іштей, 
Аянышпен көз салып буаз итке. 

Төніп келіп салды ғой ойран бұлтың, 
Апам бетін шымшиды: 
- Жайған құртым! ...
Әпкем ұзақ телмірді терезеден, 
Кімді есіне салды екен, айнам, бұл күн?