Әңгімелер ✍️

Ажар кеше Айнұрға былай деді:

– Айнұр, сен кейде қонақтармен, көршілермен сәлемдеспейсің. Танымайтын адам секілді тұрасың. Бұл – жақсы қасиет емес. Сәлем беру – әдептіліктің белгісі. Алғыс аласың. Алғыспен бойың да, ойың да өседі.

Айнұр «бойың да өседі» деген сөзді есінде мықтап сақтап қалды.

Бүгін таңертең есіктің алдында – көше бетіне тұрып алып, танымаса да олай-бұлай өткен-кеткен кісілерге сәлем берумен болды.

– Саламатсыз ба, әжей?

Таяғына сүйеніп аяғын сылтып бара жатқан бір әжей мойнын бұрып, Айнұрға сығырая қарады.

– Көп жаса, қызым. Әдепті бала екенсің. Айнұр мәз болып қалды.

– Саламатсыз ба, ағай?

Сөмке көтеріп бара жатқан жігіт күлімсіреді. – Сәлемет. Қалай жағдайың жақсы ма?

– Жақсы.

– Саламатсыз ба, тәтей?

Сәби көтерген келіншек сәл тоқтады. – Сәлемет бол. Атың кім?

– Айнұр.

– Атың жақсы екен. Міне, бала деген осындай әдепті болуы керек. Сәлем беруден Айнұрдың аузы босамады.

– Саламатсыз ба, апай? – Саламатсыз ба, атай? – Саламатсыз ба...

Бірі жылы сөз айтты. Екіншісі Айнұрдың кішкентай қолынан қысты. Үшіншісі шашынан сипады. Төртіншісі кәмпит берді...

Сәлден соң Айнұр үйге жүгіріп келді.

– Мама! – деді ентігіп. – Қарашы маған, бойым өсті ме? Ажар айран-асыр.

– Қалай демде өседі?

– Жоқ, дұрыстап қарашы. Ажар Айнұрдың жанына келді. – Не болды?

– Жаңа көп адамға сәлем бердім. Бәрі рақмет айтты. Жақсы бала екенсің деді.

Ажар істің мәніне енді түсінді. Жымиып күлді.

– Солай ма, бәсе, бір түрлі ұзарып кеткен сияқтысың. Қарыстап бойын өлшеді.

– Бойың бес сантиметр өсіпті... Айнұр қуанып кетті.

– Енді күнде есіктің аузында тұрып, өткен-кеткен адамның бәріне сәлем беремін. Тез өсемін!