Өлеңдер ✍️

...Бір үйдің ішіндеміз,

Біреулердің, біз, бәлкім, түсіндеміз.

Күпті көңіл қалмаған кімнен дейсің,

Мықтылардың көргенбіз күшін де біз.

Бір үйдің төріндеміз,

Жапырағы жұлынған көңілде күз.

Сезінеміз бәрінің жалғандығын,

Кезігеміз түбінде өлімге біз.

Біз бәрін түсінгенбіз,

Кейде амалсыз төмендеп,

Кішіргенбіз.

Елім деген не пайда құр ұраннан,

Кейінгіге қалмаса ісіңнен із.

Біреуге керек есеп,

Сөз жадағай болмасын,

Өлең – өсек.

Дүниеде сенетін жан қалды ма,

Бірімізді біріміз демемесек.

Дөкейдің есігінде

Жүрмегенмен,

Көрдік біз кесірін де.

Шындық-сәби жатқандай шырқырап бір,

Құндақтаулы өмірдің бесігінде.

Көбейді күлдікөмеш,

Сайрағанның барлығы бұлбұл емес.

...Біз әйтеуір бір үйдің ішіндеміз,

Терезенің ар жағы – бұлдыр елес...