Есенғали бөкенбаев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Мақтымқұлы – тілділердің тілдісі,Өлең-жырдың бастаушысы, үлгісі.Тар бұғауда, тар кезеңде алысқан,Таңдайына қонақтаған мұң құсы.Мақтымқұлы..

О, Құдай, қолың мырза залымдарға,Уақыт жоқ күнәсізге дамылдарға.Болғанда дүнияңа өзің қожа,Адамды алалайтын заңың бар ма?!Біреуге ақыл менен арды..

Кітапты том-том етіп жазса-дағы,Болаттай қалам ұшы мұқалмаған.Тартысып тар кезеңде тап жауымен,Ел мүддесін жері жоқ бұтарлаған.Қазақтың маңдайалды..

(Филология ғылымдарының оқымыстысы Ғұбайдолла Айдаровқа арнаймын)Бұлыңғыр бұлтты күніңнен –Желсіз айлы түн артық.Қарқылдаған қарғадан –Сайраған..

Данышпан әл-Фараби әбу-Нәсір,Жасадың арып-ашпай он бір ғасыр.Әлемнің шетсіз-шексіз аспанындай,Ғылымның мұхитысың ұлан-асыр.Тудың сен қазақ жері –..

Мырза деген адамыңСараң болса, не етесіз?!Адал деген адамыңАрам болса, не етесіз?!Жақсы деген адамыңЖаман болса, не етесіз?!Білгір деген адамыңНадан..

Маңғыстау – талай елдің көшкен жері,Айбынды батырлардың өскен жері.Ардагер Әлібидің дабыл қағып,Артына із қалдырып кеткен жері.Бұл жерде Қармыс пенен..

Ақынның бәрі – ақкөңіл, Жүрегі таза, жайдары. Қырлы найза сияқты Батырлардын айбары.Буырқанып, бұрсанған Дариядай қайнары.Можымайтын мұқалып, Асыл..

Жақсы менен жаманның Жер мен көктей арасы. Абыройы әркімнің –Тіршілікте панасы. Абырой кетсе жақсыдан, Жаманның қанар табасы.Ақсатады жақсыны..

Қылығы жоқ қыздан сақта,Тынымы жоқ ұлдан сақта!Соңыңыздан калмайтын,Шамасы келсе, алдайтын Сұрқия сұмнан сақта!Мас болып, құтырғаннан сақта,Барыңды..

Сұмдығым жоқ ақынмын аңқылдаған. Пайда іздеп, «Бай болам» деп талпынбаған. Қашаған, Сәттіғұлдай болмасам да, «Ақыным» деп ат қойған халқым маған...

Алыстан аңсап еліме, Көкорай шалғын көліме Сағынғаннан келемін –Ата-қоныс жеріме. Әулиелер орнаған Қасиетті төріме. Қысылғанда дем берген, Елімнен..

Абыройын алдырған Айрылар атақ-даңқынан. Бір зауалға жолығар Көзіне ілмей басқаны, Бос мақтанып, шалқыған. Жалаңқия, жексұрын Бастығының алдында..

Асан қайғы, Қорқытқа Ұлтарақтай көрінген Қазақтың байтақ даласы.Қамқоры болған елінің, Келгенінше шамасы.Айрықша жаралған Адамзаттың баласы Ақыл-айла..

Біреудің бағы жанбайды, Қанша ақылды болса да.Біреудің көзі тоймайды, Мелдегі бітіп, толса да. Сабырлылар және бар –Аспайтын да-таспайтын,Басына..

Баға алмайтын біреуге Перзент бердің сыймайтын. Біреудің алып жалғызын, Іс еттің жанын қинайтын. Өле-өлгенше жылаумен Көзінің жасын тыймайтын...

Үзілмейтін дәулет пен Кейбіреуге бақ бердің. Дәрежесін өсіріп,Отыратын тақ бердің. Ақындарға «дәулет» деп,Сайраған тіл мен жақ бердің. Жүз жасатып..

Құдірет Ием, жараттың Аспан мен жерді кең етіп. Тіршіліктің тірегі –Ай мен Күнді тең етіп. Біреулерге бақ беріп, Біреуді қойдың кем етіп. Мүсәпір мен..

Қалдырып кейін жиырманы, Отыздың шықтым өзіне. Тыңдағаның сүйсіндің Айтқан нұсқау сөзіме.Ақындықтың жайнаған Төгілді нұры көзіме. Аянбаймын..

Үйлесімі келмейді-ау, Қозғамай сөзді әріден. Тыңдағанға айтамын,Заманның құлақ тәрінен. Тағлым алмай, болмайдыТабиғаттың кәрінен. Үстем болса ақылың..

Алдағыны білмейміз, Біздер үшін – қараңғы. Кесе түсіп алдымнан,Құртады менің шарамды. Тіріде жөнге жүргізбей, Ойландырған адамды. Санаулы сағат..

Дүния-жиһаз жиюлы, Әшекейлі алтындай, Бөленіп түрге құюлы. Дәулеті асқан талай жан Дүниядан кешкен күн Ошақтай жерге сыюлы. Жеткізбейді қуғанмен..

Босқа өткізбей өмірді, Ізденіңдер, жатпаңыз. Дүниеге қызығып, Ар-ұятты сатпаңыз. Ере бермей нәпсіге,Абыройды сақтаңыз. Адалдықпен іс етіп, Адам атын..

Уәйім етіп елімді, Азғантай дәурен тірлікте Рахаттан қалмаңыз. Көрсетіп иық біреуге, Зорлықпен затын алмаңыз. Жанға залал жауыздық,Ала көзің..

Лебізге айтқан наныңыз, Адамзаттың баласы,Ғибрат мұнан алыңыз. Біреу өлсе, біреу бар, Күнде өзгерген санымыз. Бәріміздің аманат Бір Аллаға жанымыз...