Ақылбек шаяхмет өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Кейде көңіл толқынды су сияқты,Бірде баяу, бірде қатты ағатын,Кейде көңіл жан өтпес ну сияқты,Жұрт адасып қалатын.Кейде көңіл кəрі шеңгел..

Көңіл, шіркін, бірде шөл де, бірде көл,Дəметкенмен бола бермес күнде төр.Күндіз-түні жыбырлатып, мазаны ап,Тамағымда тұрып алды бір жөтел.Жан емеспін..

Қайдан келдім?Қайда тұрмын?Қайда барам осы мен?!Кейін қалып қалдық па əлде ата-баба көшінен.Тауға шықтық. Ал етекке қайтып түсу қиын ба?Енді неге..

Ұшқыр арман аспандағы бұлттан да əрі шарықтап,Қанат қағып зеңгір көкте, бара жатыр қалықтап.«Мен кеткен соң жайы олардың қандай болды екен?» –..

Əйтеуір, сол тура жолмен жүріп келем тепеңдеп,Шың басына қашан ғана барып жетер екем деп.Ал жолдасым қалжыңдай ма, шыны ма əлде, айтады:«Осы арада..

Сапарға көптен шықпасаң,Жүрегің дамыл бермейді.Жусанның иісін жұтпасаң,Үйге де қайтқың келмейді.Таусылмас дəм-тұз қонақта,Сырға да əбден..

Қырықта қамалға,Қамалсақ амал ма?! Дұшпанның бір қолы, Кетіпті жағамда.Қол созба арамға, Қанағат жоқ онда. Сарқымай сабырды, Тұра біл..

Жерлестерім, достарым, таныстарым, Ортақ мақсат жолында қауышқаным, Еш кетпейді есімнен сайлаудағы Тай-құнандай бəйгеде жарысқаным.Жапа шеккен..

Ыстық буға тым ұзақ шыдау қиын болса да, Қайнап жатқан сайлауды теңер едім моншаға. Бірақ, оған кіргендер болса-дағы жалаңаш, Бір-біріне айнымай..

Қой бастайтын серкесіне ергендер,Асқазанын толтыруға келгендер,Уəдені үйіп-төгіп бергендер,Өтірікті шындай қылып жүргендерӨрге қадам басқандары шын..

Қиын-ақ екен халықтың қалауы болу, Арманым еді елімнің жалауы болу. Біртұтас халық дейміз-ау, ол қайдан болсын, Келмесе қолдан адамы, наданын..

Қар мен мұзға жонын тосқан тау-сынды, Туған елдің қабырғасы жаншылды. Азып-тозған жердің мұңын кім тыңдар, Жүйке езіліп, шыдам əбден таусылды. Бас..

Тағдырыма ырзамын мен, Аталардың қолын қыстым, Ағалармен қатар жүріп, Құрдастармен суға түстім, Қанша жерді танып-біліп, Замандаспен сусын..

Не жоғалттым бұл өмірде? Көп нəрсені жоғалттым! Білместіктен ата-анамды қызарттым... Бірақ, мені əлсіз жанға санама, Перзентімін тартып туған далаға..

Аялдамай өтіп кетті көп күнім, Жолаушыға ұзақ жолда жоқ тыным. Көрген сайын бұл фəнидің «боқтығын», Сезген сайын келер қайран жоқтығын, Тауысқандай..

Табиғатты бағындырам дейсің сен, Дүйім елді табындырам дейсің сен. Бағынудан сағынудың артығын, Перзенті боп табылудың артығын Неге түсінбейсің..

Болғанмен күнім ыстық, айым жарық,Ел-жұртын жүргендер аз ойына алып.Бүтін жан қол-аяғы бейнет көрмей,Біле ме сырқат жанның жайын барып.Аулаймын деген..

Тар жолында тағдыр атты өткелдің,Төсін соққан жігіттерді көп көрдім, Үй ішінде мінездерін ұнаттым, Сыртта жүрсе қылықтарын жек көрдім.Мен де кейде..

Кейде бір қиындықтан есеңгіреп Қалсам да, қайтарғым кеп есемді көп, Ей, өмір, тіпті сенің бермесіңді, Аламын тартып түбі десем керек.Түйінін..

Жігіттер бар жүрістері тым суыт,Жұмыстары қым-қуыт.Қолдан келмес нəрсеге де ұмтылып,Сөз сөйлейді жұлқынып,Қайдан бұлар келе жатыр асығып,Бара жатыр..

Таң жарығы білінген мезгіл еді, Көл жағасын мөлтілдеп шық басқанда. Қауіп-қатер төнді ме, сезді нені, Шүрегейлер қиқулап шықты аспанға.Кейбірі əлсіз..

Көлбейді сағым керенау, Көкорай шалғын жер анау. Əкеңнің атамекені – Сенің де мұраң, балам-ау!Дəм татқан жерім осы ара, Дос тапқан жерім осы..

Үп еткен жел жоқ, күн тымық, Гүлдер тұр күнге ұмтылып, Тілейді жаным нөсерді, Жүрегім менің бұлқынып,Қиялым шалқып өсе ме, Сыймаймын тіпті..

Қызықтым Алатаудың ақ қарына, Жап-жасыл Алматының бақтарына. Нұр жайнап, сырлы дүния, сен тұрасың, Үңілсем жадыраған шақтарыма.Күндер-ай..

Жүзі жарқын, қабағы ашық жандай,Ер қадірін түсінер асыл жандайТөр басында біреулер отырадыИгі жақсы бастары қосылғандай.Осындай да пенделер..