Ғұсман жандыбаев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Қолы қысқа байғұстыңТiршiлiгi күйкi екен.Бардың итi əулие,Жоқтың өзi ит екен.Мұны алмаймын дегенде,Бар ма басқа бiр өмiр?Таңдау болмас пендеге,Тағдыр..

Қойды көрсе, көкжалдыңАдымы жер оярдай.Арыстанның алдындаМүсəпiрсiр қояндай.Арам ойы түлкiнiң –Орманға өрт қоярдай.Май кекiрiп жатса да,Алдағанын қоя..

Күшенгеннен пайда жоқ,Күштiлердi күндеме.Көзiңдi, əсте, алайтып,Бұл антұрған кiм деме.Иттерi кеп таласа,Қол көтерiп, тiлдеме.Ол өзiңдi сабаса,Сен..

Балдырлы бұлақ басындаКездесiп тұрды кешқұрым,Балауса қыздың қасында –Балапан құстай өспiрiм.Албырап аспан шырағы,Балқыды шоқтай – ала бұлт.Дəл..

Мен үйреткен асау тайЕң соңғы рет жылатып,Жөнеп бердi бiр күнiҚыл шылбырын шұбатып.Сол асау тай секiлдiБiздiң албырт балалық.Бiр кеткен соң, ол..

Қазбауыр бұлт – аққудай айдындағы,Бала жiгiт одан көз тайдырмады.Толықсыған арудың ақша жүзiнБелдеулеген секпiлдей – Айдың дағы.Көк толқыны жататын..

Түс көремiн. Түсiмде сенi көрем.Сенi көрсем – батыр да, серi де мен.Жымиясың: «Сауыт пен дулығаңды1991 жыл.Шешiп қой, – деп, – Ақынның серiгi..

Аққан судай уақыт-ай, тоқтамаған..Бiлгiң келсе, мен бiр жан жоқ қараған.Осы жерде екеумiз қоштасып ек,Iлiкпей тұр көзiме топ қараған.Қайда бүгiн сол..

Жан анам! Көп кешiкпей саған барам.Жүректiң сыбырынан соны аңғарам.Кетiп ең таң бозынан, талтүс болды,Сағатты көрсетедi санам маған.Жан анам! Жайың..

Жүрек – сауыт, қан – сия,Қайда, ақын, қаламың?Жазам десең, алшы, мə,Жанымның ақ парағын.Ақ парағын жанымныңЖаяйыншы алдыңа.Жайнап тұр ғой жалын –..

Ауа оныңқабығының астында ысылдайды.Мен ойланамақыл жетпес, тəңiрлiк түсiм жайлы.Бұл не дегенасқақ та пəк, тəкаппар дүние едi.Тап-таза..

Ши үстiнде шым-шым балқыпжатса Айдың жарығы,Жалт-жұлт етiп ол тұрмай ма –ақ қайыңның қабығы.Жүрек қылын қалай шертпес,жан тылсымын оятып,Тыныш түннiң..

Өттi бiздiң жастық шақ, өшкен өрттей!Ендiгi өмiр – кемпiрге берген серттей.Соның ғана көңiлiн аулау қалды,Жеңгесiне телiнген тас түлектей.Тағдырың..

Он үш пен он сегiздiң ортасындаӨткелсiз өзен жатыр, қорқасың ба?Мен сенi қарсы беттен көрген бойда,Көз жұмып қойып кеттiм жорта суға.Сол өзен ендi..

Жылдар маған өктемдiгiн жүргiздi,Өмiр маған өз дегенiн бiлгiздi.Көктен түскен тəңiр нұры тəрiздiЖан-жүрегiм ардақ тұтқан гүлдi үздi.Ол гүл – менiң..

Сырты жұқа болғанмен, iшi қалың..Кiм түйсiнер көңiлдiң тұшынарын?Сыртты баптап, соған мəз, iштi бақпай,Асыл сөздiң нелiктен түсi жарым?Тереңiнде..

Ауызынан төгiлiпКейде ақық, кейде нұр,Шықты бiлек сыбанып,Шешенсiнген жейделi ұл.Көп iшiнен сурылып,Ойда жоқта шыға кеп,Көктен түсе..

Ханға имес басымдыҚалтаңдатты-ау бiр жала.Күлкiм күлге шашылды,Жүрегiмде мың жара.Жала қапқан мен де бiр –Ит талаған сен де бiр.Таудай асқақ зор..

Шынымды айттым, бiреу кеп өшiрдi оны,Сырымды айттым, естiлдi өш үндерi.Обалыңа мен қалдым, сен тазасың,Қайран, аңғырт сөздерiм, кешiр менi.Жанымды..

Отқа ғашық сұр көбелек сен бе едiң?Неге, неге, ажалыңа шөлдедiң?!Өзiң келдiң, тұтқынысың ендi оның.Бұл дүниеде қасiретi сол пенденiң:Сүйген жүрек қоя..

Кедiр-бұдыр кəрi қабық!Сусылдаған жас, сұлу –Жапырақтарға сұқтанба.Тұр, əне, олар арбалып,Өздерiндей пəк, ару,Жалт-жұлт еткен шықтарға.Сол шықтардың..

Он тоғызда от шашқан,Қамыс баулап, шөп шапқанҚайта келмес шақтар-ай.Дыз еткiзiп iшiмдi,Сенi есiме түсiрдi –Аққан жұлдыз, батқан Ай.Батқан Аймен..

Талтүс –Жүректiң жасы ғой,Терезе алдында тұр..Алпыс –Ақ шашты жасыл ойТөсекте қалғып жатыр.НегеТерезе сыртындаҚалдың сен, жас жүрегiм?Əне,Сағыныш..

Адамды адам мерт етпекУлы тiлдiң ұшымен.Жаннан тəнге дерт өтпекЖылы қанның iшiмен.Адамды адам өлтiрмекАжалынан көп бұрын.Тұлпар жоқта, жабы..

Өлем десең – у, мiне! Сол ма уайым?Пұлың болса, қам жеме, сорлы ағайын.Қу жаныңа не керек – соны таңда,Бұл дүниеде бақ та бар, сор да дайын.Бақ пен..