Баян тіленшина туралы Өлеңдер ✍️

Өзім үлкен, өлеңде шақалақпын,Шуағынан жаралдым шапағаттың.Күтім керек, нәр берер сүтің керек, Керегі жоқ қатулы шапалақтың.Білгім келед тілдерін жер..

Сөйлеген сөзім де шын, сезім де шын,Құрметім, не өкпелі кезім де шын.Шынайы кәусарлықтан құралғанмын,Аярды сондықтан-ау кешірмесім.Құны мен шегі..

Күш иесін кей-кезде болжамады,Вольфрам қыл қызғанда – шам жанады!Сол секілді қызғанда қыл намысым,Қуатыма қалың ел тамсанады.Ақылыңды айт, айыпта әр..

Өмірдің, айтшы, не міні?Ара мен гүлді теліді.Ақымақ тудай желпініп,Ақылды неге жеңілді?Аспанның соқса дауылы,Араша түсер Тау-ұлы.Жапырақ шашын..

Күндер ағып барады,көресің бе? Зар етеді-ау бір күні елесіне! Сырт- сырт еткен секундтың сиқырымен, Бір мінерміз Бақилық кемесіне.Асқан ұстаз бар ма..

Жаралған жүрек, бауырым,Жанымды берген ауылым.Ақ кимешек анамдай,Перзентіңмін тауыңның,Өзіңсің шаттық – сауығым.Рухымды жуған жауының,Еркелеп күлсе..

Ұстаз, ұстаз! Жол жасап әріптерден,Жұлдыз жарық әр үйге алып келген,Дәл өзіңдей мәртебе ешкімде жоқ,Ұстаз –ана атың бар халық берген.Жаралғансың..

Дүрсілін жүрегімнің жеткізгенім,Санамның нұр тілегін өткізгенім,Мен де көк балғынымын табиғаттың,Гүл тілмен толқын жырды төккізгенім.Тілімнен жыр..

Ерекше атты таң бүгін,Еске алып елі Жамбылын.Ақындар арнап жыр-шышу,Ақтарды жырдың сандығын.Ғасырдың бір кем құрдасы,Қазақтың өлмес тұлғасы.Көмейінде..

Құнарсыз құмдақ жерде гүл өспеген,Жігерсіз жалғандықпен күреспеген.Алдыңа сынай барып, риза болдым,Атыңа атаң қойған Ілес деген.Ізіңмен жүрген адам..

Леп белгі болды сұрағым,Лаулап бір жанды шырағым.Ұстаздар сенің арқаңда,Ту ұстады ұланың.Сынақтан өттім сүрінбей,Шынықтым құрам бүлінбей.Мұз қарып..

Сайрамның сансыз баптары,Беймәлім, мәлім аттары.Рухтары бүгін оянып,Тілдесіп елмен жатқаны.Соққылап мәңгүрт сабырды,Жез таңдайлар қағылды.Толқыған..

Қойнауынан ғасырдың,Сынығын көрдім асылдың.Сөзі мен ісі үйлескен,Санатыңа бас ұрдым.Дүние-керуен көшеді,Құм-таудың ізі өшеді.Негізі текті..

Бетінде нұры тұрар тектілердің,Тілінде уы тұрар кектілердің.Ит үріп, керуен көшер әлқиссадан,Мен сені нағыз адам деп білемін.Асылып өлген екен..

Ағам десем, өгейсіз,Ағамдай болып жебейсіз.Аты жоқ ең-ең жақыным,Жан аға десем, не дейсіз?Сөз саудалы заманда,Кезіктім бір жаманға.Сөз қадірін..

Ар-ожданын ту етіп, таза сақтар,Өр намыстан өрілген азамат бар.Ел жүрегін жаулайды нағыз адам,Мыңнан тұлпар туылған қазанаттар.Әруақты ердің..

1945, 9-май күні,Отан-ана ұл тапты,Жеңіс атты байлығы!Құлы болмай езгінің,Күні туар мезгілін,20 миллион қыршын жас арман еткен айбыны.Құлатып туын..

Мың жылдық әулие шынарым,Бойыма таққан тұмарым,Өзегінен өрбіткен,Жан бабам –Жазық Ғұмарым!Ұқсаса жырым қанеки!Ағзасы ұқсас сыңарым.Қазаққа қанат..

Әлсізге медет, күштіге айбар, зарыққанға Жебеу, тарыққанға демеу, асқанға тосқан, Сасқанға сая, ұрпаққа ұстаз, ұлысқа ұран, ел Иесі, жер киесі –пір..

Төлеби бабам теңдігін елдің ойлаған,Тамырдан тартып, теңізге терең бойлаған,Маржан- ой теріп, тұмарлап таққан халқына,Ынтымақ, ырыс, жері мен тілін..

Арайлы мынау ғаламда,Жер ортақ барлық адамға.Тіршілік керек, тіршілікоған да, саған, маған да.Қуармасын бір шілік.Бір үйге түсіп бір келін,Ақындар..

Тойыңда 60 жылдық тебірендім,Ағысқа қарсы жүзген бекіреңмін.Егемен елдігім бар, бір мүшелде,Еркіндік нұрын көрді көкірегім.Көтерген алтын күнді..

Сұм соғыс, тажал соғыс, зәрлі соғыс,Ананың жоқтауындай зарлы соғыс.Жап-жасыл тіршілікті қалтыратып,Үскірік демін шашқан қарлы соғыс.Соғысу туады екен..

Үміт болып алдымнан от жануда,Қағыл қанат,хақың жоқ тоқталуға!Бар дегенім – білгенім, бере алғаным,Ұмтыл, менің жүрегім, жоқты алуға.Жыртып-жыртып..

Ешкім саған келе алмайды теңесе,Егіз сезім, сырласушы ек кеңесе.Қысқа екенін бірге жүрер дәуірдің,Білдің бе әлде?..Қимап па едің, жеңеше?Не сезім жүр..