Ұлықбек есдәулетов туралы Өлеңдер ✍️

Найзағаймен тілгіленген тастарың, Жұлдыздармен шегеленген аспаның, О, Ұлытау,Ұлар үнді дастаным,Маған қабақ ашпадың.Жартастарың жарақатты..

Жоқ, бұл кілем сатылмайды,сатылмайды, оқырман,жұтқан кезде ақын қайғы, көз жасынан тоқылған.Тағдырменің сезімімдіақ сабаумен сабаған,жүндей түтіп..

Көкiрегiмде дүрсiлдегенБалғамдыАлла Тағаладан алғам-ды,қара төске қарсы салғам-ды,жалпағынан жаншып жалғанды.Талпынып жүрiп арманға,темiр етiктен..

Жалғыздық,маған сен аштың,Құдайға барар қақпаны,өзiңмен ғана санастым,ес бiлiп, етек жапқалы.Жалғыздық,сенiң барыңда,жалғыздығымды..

Қара жер хабар берсiншiТартатын болса қойнына.Жыланнан арқан өрсiншiОралып қалсын мойныма.Айналды орман көмiрге,Айналды күлге қайыңдар.Алаң бар ауыр..

Қалада жауған қардың қара болатынын,көргенде кеудемде жара қалатынын,сен түсiнесiң бе, бауырым? -сондықтан менiң күйiктенжанымды алдарқатар шарап..

Ақыл тiсi шықса да ақыл кiрмей,Ақылдыларға жақын жүрмей,Бiр дұшпанының атын бiлмей,Ақымақ болған қайран басым,Мүшел жасқа кеп ойланғасын -Не сорым?Ой..

Медеуге күнiге баршы,Айдынға үңiле қалшы:Жұрт түгел сырғанайды онда,Сағаттың тiлiне қарсы.Байқашы жан сырын ұғып,Көзiнде таң шығы күлiп,Осы жұрт..

Қорлықты мына кiм көрген:Алматы толы - үйсiздер.Үйсiз де күйсiз жүргенменҰрпақтың қамын үнсiз жер.Кiргенi - кiсi есiгi,Соңан да көңiл..

Ақыннан сағат сұрама,өлшеулi ғұмыр кешпейдi ол,Құдай да болсаң сынама,Күнәсiн оның кешпей гөр.Ақылсыз жүрек, дана ой,Менсiнбес байлық..

Бiр мырза сатып алды хан қаламын......Мен қазiр жыр жазбаймын,жан бағамын,Музаны тоқалындай жұмсайтұғынМандытқыш кей ақынға таңқаламын.өлiара -заманы..

Бiтiптi деймiн түсiмде қос қанат маған,Қос топшым бар да қолым жоқ,Қостан аттанам...Қатар да қатар қаптаған қауырсынымдыКерегедей ғып жаям да досқа..

Етектегi тасыңдыөрге апарсам деп едiм,есiктегi басыңдытөрге апарсам деп едiм,өз елiнде өгейлi,кiсi үйiне кегейлi,кенезелi күйiңекөл қотарсам деп..

Көше бойлап,көктеммен тыныстаған,зағип кемпiр келедiгүл ұстаған,көзiндегi қап-қара әйнегiнешағылысып қояды күмiс ғалам.Жол үстiнде сүйiскен тоқтай..

Өлiм деген iс болды үйреншiктi:бүгiн де бiр жас қыршын үйден шықты,жыламсырап тiрлiк тұр жасты көзбенiшкен сәби секiлдi күйген сүттi.Танымаққа..

Не қажет қара басыма?түкiрдiм-дағы түңiлдiм!бiр қарап шаранасынадүниеге келген жырымның,барамын дар ағашына,осыны бүгiн ұғындым.Мен дағы асық..

Бiз өткенде жылама да жоқтама,«Ақын едi!» - десең, - жетер жоқ баға.Күнәмiздi Құдай өзi кешiрер,Кешпей жатса ара түсiп, ақтама.Бөлеу артық үлде менен..

Есенғали РаушановқаАзап шектi-ауАқын деген бiр ұлт-ай,Аттан салып,Ашайықшы құрылтай.Басында жүр бозторғайлар баз кешiп,Тұсында отыр темiр тұяқ..

Жаным менiң,қозым менiң,Назымым,жолсыз түнде жанған темiрқазығым,жас басымнан жын жетелеп, жыр қудым,жұрт алдында жоқ та шығар жазығым,жан әкеңнiң..

Сiлкiндiрiп Семейдiң жасыны жердi,Құпия, жұмбақ өлiмдер ғасыры келдi.Ауылда менiң бiрге өскен достарым аз,Алтауы бiрдей асылып өлдi.Оларсыз ауыл..

Қандай қыстың боларыналаш қайдан бiледi?қандай құстың қонарынағаш қайдан бiледi?Көздi ашып-жұмғанша,өте шығар жыл қанша,басыларсың бұрқылдап,мосыдағы..

Уақытты кiм жаратты екенжылдам ғып?..бала кезде бұлықсыдық, бұлдандық,жiгiт шақта қызық қуып, қыз қуып,шатақ қуып, шалқып-тасып, жындандық,тайталаста..

Мәлiм маған мынау жақ:мынау көше, мынау бақ,мен сырғанақ тебетiнмұрша тапқан мұзойнақ,мұнарланған ескерткiш -мүлгiп кеткен қыраулап,мысқыл күлкi..

Сөзбен жүздестiм. Сөзбен таныстым.Сөзге ғашық боп, жата-жабыстым.Сөздiң сиқыры билеп бойымды,Сөзбен уланып, сөзден бал iштiм.Сөзден от жақтым, ошақ..

Өздерi өткен көпiрлерiнөртеп кеткен ағалар-ай.өткел таппай өкiнгенiм,өзен бойын жағалап-ай...өте қояр қайық та жоқ,өткел табар байып та жоқ,өр..