Өлеңдер ✍️

Күн іш тартып күрілдеп,
Көкте ойнатты жасынын,
Құя салды дірілдеп,
Ақ селі мен ашуын. ,
Бұлттар жерге қарады,
Көк жүзінен көшерде,
Қарық қылып даланы,
Тоғытыпты нөсерге.
Тіршілікке себепкер,
Бұлтты ұзатып бас шүлғып,
Теңселеді теректер,
Көздерінен жас шығып.
* * *
Көрдім түнде найзағайдың өлгенін,
От боп лаулап бір мезетте сөнгенін,
Шұғыласы шоқ-шоқ болып шашырап,
Құлап түскен секілденді жерге күн.
Құдірет көріп айтсақ-тағы атын мың,
Көрдім көкте өлген кезін атомның.
Мен өлгенін көрген жоқпын аққудың,
Мен өлгенін көрген жоқпын ақынның.