Табыт туралы  ✍️

Көтеріп   күнде   табытты,Арқалап   ауыр   қайғыны,Қараңғы менен жарықтыЖалғамап еді ол қай күні?! ҚаланыӨлі қалағаКөшірді талай қара жол.Көсіліп..

– Кекшіл жанға жаза қандай қалыпта?– Табытта.

Біздің үйден шығар ма екен табытым?Қиын екен коридордың тары тым.Табыт қалай шығар екен?Қинайды:Үшінші этаж, ал лифтіге сыймайды.Мен өлгенде болар ма..

Табыт жасап жатсаң—өлік көруің мүмкін.

Көше бойлап келе жатыр кіл мұңдық,Өліге де, тіріге де бір құлдық.Көз жасына орап алған шындығын,Құл жүзінен бара жатыр жыр жылжып.Жапырақтай..

“...Мен келемін, мен келемін, мен келем, Күннен туған, Гүннен туған пайғамбар!”МағжанБермей жүр тыным ғұндарда болған бір ғадет,Ғұндардың жайын..

(Лермонтовтан)Суық жердіжастанып мен жатамын,Жер астынанөзіңе тіл қатамын.Махаббаттанесі ауысқан бишара,Ұмытқам жоқ.Бәрі есімде. Не шара?Сын..

Шылымды әр тартқаның-табытыңа шеге каққаның.

Төсек тартып жатсам да, тіпті мені табытқа салуға тырыссаңыз да, егер мен бірнәрсенің дұрыс еместігін байқасам, мен орнымнан тұрамын.