Ақұштап бақтыгереева‎ өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Бес жасар қыз ұйқысынан оянды,Анасындай бетке жақты бояуды.Одан кейін еңіреп кеп жыладыЖұбанбады. Түрі сондай аяулы.Әкесіне қайта оқытты..

Аласарып кеткендей ме ой-арман,Әлі азғантай ұйқысынан оянған.Кейбір қыздар беттен кеткен ұяттыЖасап алды шетел берген бояудан.Нардай жігіт саудаменен..

Менде бір сұлу қыз бар еді,Бұрымы өрілген әдемі.Сәбидей жанары мөп-мөлдір,Үйімнің көркі еді, сәні еді.Оқуға шетелге аттанды,Бұл күнде бар сөзі..

Түсімде ұл туыппын жүрегі жоқ,Темірден саусағы бар,білегі көк.Маңдайы қаңылтырмен қапталыпты,Сәбише іңгәламай,күледі кеп.Қарайды айналаға қадалып..

Тақырыбым «ұсақтау» – бала жайлы,Әлдилеп ақ сүт берген ана жайлы.Пәк сезімді жырлау да ескіріпті,Қазір сөздің ірісін бағалайды.«Көші, – дедік, –..

Кейде сараң бақытқа мына жалған,Әр кеудеде өзіндік тұнады арман.Біреу отыр табынып жалғыз қызға,Оны-дағы біреуден сұрап алған.Бір әйелді қателік мұңы..

Сен ең негізісің – Жырымның тақырыбыныңКенейткен ақын ұғымын.Сен жайлы жазатын өлеңКөкейде жатыр, құлыным.Ойларың озықтау болып,Менімен..

Түн ұйқыңды төрт бөлдің – ауырғанда,Жүрегіңді қақ бөлдің – сағынғанда.Той-дүрмекке барсам да үйге асығам,Өздеріңді ұмытқан шағым бар ма?Күлкің болып..

Өмірдің мынау түсінем дейсің бәріне,Сән, думан кешіп, айтасың әсем әнін де.Шет елдің қымбат әтірін емес, қарағым,Ананың сүтін, сәбидің иісін..

Әйел жайлы артық сөз жатыр өтіп,Әлпештеген анамның аты кетіп.Кейде мынау тағдырға өкпеледімСезімталдау жаратқан ақын етіп.Кейде бетке соғады жел де..

«Мама, сен кімсің?» деп қойды да,Асылды қызым кеп мойныма.Сұрақпен қатырды басымдыОнсыз да шаршатқан ой мына.Кіммін мен?..Білмедім не дерге,Ол мені..

Құлыным-ай, мамаңа қиын бұл күн,Ал біреуге сендейді сүю бір мұң.Қазан тасып ас үйде, ал сен болсаңҚағазымды қуыршаққа киіндірдің.Досы келді әкеңнің..

Дейді досым: «Мән берме айналаңа,Жан сырыңды ұғатын қайда дана?Өлең жазар уақытты құртып жүрсің,Бас сұққанға деуіңмен «шайға қара».Қапа болма баланың..

Ақ сөйлеп, адал күлетіндермен,Шындықты жақтап жүретіндермен,Сыйластық сырын білетіндермен Танысқым келеді менің.Жаманға жағынбайтындармен,Жоқтыққа..

Түсесің сен есіме қалам алсам,Мұңымды саған шағам азалансам.Тіріңде ешбір бейнет көрсетпеп ем,Кешірші рухыңды мазаласам...

Туған жер деп өлетін ала құмда,Сағыныштың оты өршіп жанарында,Атамекен Еркіндік алып бүгін,Талай қазақ шетелден оралуда.Біреулердің түнерген күз..

Кеттің сен үлгі еттің де ғұмырыңды,Кестім мен сен тараған бұрымымды.Енді, апа, көрмегенің дұрыс шығарМына өмір шаршатқанын құлыныңды.Аналық..

Үңірейтіп кеттің төрімді,Егілтіп жыр бастаттың.Өтпестей көріп өмірді,Отырып сырласпаппын.Кеудемде шерім көп екен,Қайтейін, айта алмаппын.Ұғатын..

Ол жақта қалай, апа, жылы ма екен,Бар пенде бір Алланың құлы ма екен?Онда да бірі пысық, бірі момын,Біреу қу, біреу тіптен ұры ма екен?Шәй ішкіш..

Жақсылықтан үмітті едім,Не көрмедім, анажан?!Арақ ішкен жігіт көрдім,Алған жарын сабаған.Сезімі жоқ ару көрдім,Абыройы шашылған.Адал досқа зәру..

Көз жұмдың, үміт толы әнің бітті,Қаншама нәзік жүрек жалын жұтты.Өсиет еттің неге мына мағанЖетпеген өз ғұмырың әділдікті?Демеймін мына өмірге неге..

Аналық ауыр парыз атқардың да,Артыңа қыз қалдырып батқан мұңға,«Есімің жер үстінде өшкен жоқ» депӘкеме барған бетте мақтандың ба?Іргесін салып аулақ..

Ақ айдын айырбас боп тас қалаға,Тұрсам да жанға жайлы баспанада,Парлатып көздің жасын Жайыққа ұшқанМен, апа, секілдімін ақ шағала.Тапқанша сол..

Жұмақта сені қайтсем жайлы етемін,Жоқшылық бізде, апа, жайды етегін.Базарда қайыршы ана қол жаяды,Білмедім ұл-қызының қайда екенін.Сезем мен сенің..

Апа, сенде Тәңір бар, Жасаған бар,Ал біздерде алаяқ, асаған бар.Тас көше бар, тас үй бар, темір қақпа,Айқайласаң ашпайды-ау тас адамдар.Сөзге жауап..