Ақұштап бақтыгереева‎ өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Гүліне елеңдеп даланың,Бойымды әсем ән билеген.Бір кезде мен аңқау баламынӨкшелі туфли кимеген.Маған жат сауық кеш, би деген,Серуенге көңіл де бөлмеп..

Күй болып тарап кеудеден,Жүрекке маза бермедің.Сезіммен бойды тербегенМахаббат деген сен бе едің?Қайнары, көзі ырыстыңОрманың, тауың..

Ұлдары болған даланың –Ел үшін найза қолында,Қалмаған дұшпан соңында,Жақсының жүрген тобында,Арулар өлген жолында.Қыздары болған даланың –Көшкенде..

Нарында құм қияға құс қонатын: Ақ қарға түлкі аунайтын қыс болатын. Баласы Жанғұттының Рсалы би Сонарда өмір бойы құс салатын. Бір бүркіт Рсалымен..

Жазшы маған, жан құрбым, ауыл қандай? Арайлы ма, ақын жан сағынғандай? Жаңалықтың қалдырмай бәрін жеткіз, Жауабыңды күтемін сабыр қалмай. Шықты ма..

Әр үйдің бір-бір нәні едік,Ақылға өзге көнбейтін.Бәріміз онда бала едікҰл-қыз деп ешкім бөлмейтін.Таласа кешіп көлдерді,Жарыса шаптық жолдармен.Бұл..

Құстарың ерке көлдегі,Тербейді желің құрақты.Құйын да тентек сендегіБалалық шағым сияқты.Іздерім қайда құмдағыСу алып қайтқан құдықтан?Алқызыл гүлдер..

Қағида ғой білетін бүкіл ғалам,Қашқанменен ажалдан құтылмаған.Тырнағында шырқырап қарақұстыңТышқан кетіп барады тыпырлаған.Аунап жатқан әдемі көлім..

Тал шыбық тұрар жағада,Майысып жеңіл желменен.Мені еске ал соған қара даКөңілін көп ой тербеген.Қызғалдақ көрсең мені еске алСамалмен қырда..

– Сүйерің не? – деп сұрайсың,Осылай, достым, сынайсың.– Көктемгі қырдың еркесі –Қызғалдақ маған ұнайтын.– Ғұмыры оның тым қысқа,Шықпайды дейсің бір..

Көк майса жапқан бөктердіңГүлдерін іздеп, көп тердім.Қырларды жапқан қызғалдақ,Сыйлығы ма едің көктемнің?Күндей боп әсем күліппін,Тек қана гүлді..

Шың басын алаулатып шығыс нұры,Құрақтың мөлтілдейді күміс шығы.Ұйқыдаорман-дала, құстар әлі,Даланыңбәз қалпында тыныштығы.АлыстапҮркер қайда асықты..

Таң нұры аймалайды мұнараны,Бөлмеде жанып тұрды шырақ әлі.Өлең бұзған ұйқымды тағы бұздыКөбелектің отқа кеп құлағаны.Жанып бітті көбелек, түк..

Шыңда жел, боран бар,Онда гүл болмайды.Сонда да қырандарШыңдарға самғайды.

«Кел, – дейді таудың самалы, –Кешікпей алма бағына».«Көр», – дейді маған даланыКөктемнің қызғалдағы да.«Кел», – дейді маған тас жарып,Сарқырап аққан..

Сайрайды бұлбұлбиіктен алып дауысын,Тербелтіп бақты,мүлгітіп бүкіл тау ішін.Сайрайды бұлбұлқұбылтып үнін тынбастан,Тіршілік оғанриза сол бір ән..

Күшті ғой туған жер дегенСағынтып маза бермеген.Анаңдай алғаш айналған,Әкеңдей тұңғыш тербеген.Ыстық-ау туған жер деген.Жалын ғой туған жер..

(Ақын Жұбан Молдағалиев рухына)Желтоқсан – 86, ызғарлы күн,Мұз бен қар жылжығандай құздан бүгін.Өттің де астан-кестен, ойда жоқта,Артыңа ұмытылмас із..

(Жұмекенге)Күй шерткен оңашада домбырадан,Күн кешкен жыр жолына болып алаң.Даланың қоңыр күйін сүйіп өткенО, менің дала мінез қоңыр ағам.Жандырдың..

Бұл өмірден көрмеген еш тапшылық,Кеудесінде асыл арман, жақсы үміт.Қатар өскен ай мандайлы аруғаӨлердейін ғашық еді жас жігіт.Сенім мықты бір-бірін..

Үкімет те алдады, дос та алдады.Алдап кетті тағдырдың қосқан жары.Ағайыннан, жердегі туыстарданЖұлдыз жақын тәрізді аспандағы.Бәрі есінде, алғашқы..

Ерте өскен гүлден қорқамынАязға ұрынады-ау деп,Мезгілсіз жұлынады-ау деп.Меңіреу түннен қорқамын -Жанарлар жұмылады-ау деп.Жалтақ жанардан..

Құстарың ерке көлдегі,Тербейді желің құрақты,Құйын да тентек, сендегіБалалық шағым сияқты.Іздерім қайда құмдағы,Су алып қайтқан құдықтан.Алқызыл..

Ерке өстім, көргенім жоқ азап кешіп.Тіршілік, өмір заңы ғажап нешік.Бір кезде маған жайлы орын болды-ау,Бір қолмен тербететін қазақ бесік.Бесіктен..

Әр үйдің бір-бір нәні едік,Ақылға өзге көнбейтін.Бәріміз онда бала едік,Ұл-қыз деп ешкім бөлмейтін.Таласа кешіп көлдерді,Жарыса шаптық жолдармен.Бұл..