Марфуға айтқожина өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Бұл кезде жатқаны рас, той көбейіп,Тойлардан өрістейді,Ой кеңейіп!Тойлары тойланбаған тұлғаларғаАғайын, төрге шықсын,Жол берейік!..Болатын көлдей..

Ару жүзі уылжып алмадайын,Жұпар – самал еседі жанға дəйім.Жігіттің де сұлтанын сұқтандырған,Сендей болар,Таңдағы туған айым!Тілерсекке түседі..

Көтеріп жас ұрпақты қанатына,Бастайтын жақсылыққа,Жаны асыға –Ойлаумен өркендердің келешегін,Төрт бөлген,Түн ұйқысын,Қанапия!Көтерген жас ұрпақты..

Сүйкімді, Сүйген жары, қара бұрым,Қазақтың бір серісі-ау, Орақ інім.Бейне бір құстың жылы ұясындай,Жанға ұнап барған сайын, барады..

Даттауға бар,Жақтайтын ағайын жоқ,Ойламан, сонда да кек алайын деп.Бұлыңғыр тартқан үміт сəулесіне,Сөніп кетер ме екен деп,Қарайым көп...Еңсемді..

Екеуің қатар жүрсең, жарасасың,Назарын жұртшылықтың қарататын –Жарасқан қос аққудай,Қос тағдырға,Болайын, қолдан келсе..

Жүрегі пəктік дейтін гүлін ашып,Жаныма тұнық үні тұр ұнасып.Ай-Жұлдыз!Аты қандай əдемі еді,Бір атына жігіттің жүзі ғашық!Табиғат берсе-дағы қандай..

Нұр жауып, айдай жүзін желмен ашқан,Көшімен жаңа ғасыр өрден асқан.Өнердің дүбірлеткен бəйгесінде,Тағдырың қалай сенің, «Жер мен аспан?!.»Баурыңды..

Өнерге деген сонша ғашық жаны,Өмірдің аттап еді, ашық таңын.Келеді биіктерден көрініп ол,Ажарын, сахнаныңАшып сəнін!Ойлы да өткір көзі, шашып..

Аңсаған туған елі, даласын көп,Тұрады көз алдымда дара сурет.Бақытты деген сөздің мəні терең,Бақытты жандарға ешбір таласым жоқ.Аялап өсіріп..

Көрінген қарапайым жайшылықта,Бұл өмір,Толы екен ғой, қайшылыққа...Келемін əлі күнге ажыратпай,Қадірім асқандығын –Қайсы жұртқа?!.Біреуі – кіндік..

Сезімді сиқырлайды сұлу сағым,Сеземін, ешкімде жоқ сырың-сəнің!Сүңгіген сағымына Сайрамкөлде,Жалынан жел еседі,Құлын шағым!..Арасында бұлыңғыр..

Дала меңіреу,Мен-дағы меңіреумін,Көп нəрсеге толғандым, тебірендім.Алажібін аттамай не біреудің,Жөні бар ма,Айтыңдар, еңіреудің!..Дала үнсіз,Жабырқап..

Алды-артымда тұрса егер ағам толып,Болар еді менің де бағам толық.Күншілдіктің ызғары қиын екен,Жаз күнінде қалтырап, қалам тоңып.Нəзік едім таңдағы..

Көкжиекке көтеріп қанатымды,Көсіледі төменде,Дала сырлы!Əлде келген көктемнің əсері ме,Жаным неге,Жай таппай, аласұрды?!.Қиыласың сен-дағы..

Сағынышпен ел жаққа көп қараған,Біреуі мен, өмірге өкпелі адам.Өксігімді басайын өзектегі,Күндерімді ұмытып, кек санаған.Жетіп жатыр жүрекке, халқым..

«Қыранның» толқындаған күшті ағынын,Жеткізген əніменен –Ысмағұлым!..Апарар Алтайға да ақын қыздың,Бұлбұлдай сағынышы ұшса бүгін.Балаушы ең маралына..

Көл емес, шалшық, көл десем,Сор ма екен біткен маңдайға.Мейірің ғой шөлдесем,Татымас басқа таңдайға,Қалдың-ау, жұртым шалғайда!..Аспаным бүгін..

Өмір – өзен!Нағылған ағынды едің,Аласұрған ағынға бағын дедің.Бағынбадым еркіңе басымды иіп,Қолында емес ешкімнің, бағым менің!Өз қолымда бағым да..

Іленің аппақ айдыны,Алып бір кетер қайғыны.Толқыныңа тулаған,Жетер екем қай күні,Іленің аппақ айдыны!..Іленің аппақ айдыны,Жанымның шалқар..

Қабаққа қасіреттен қырау қатып,Ұшырдың тырналарды тыраулатып.Үнімен əуелеген тырналардың,Тастадың аруақты да бір аунатып!..Көрген жоқ аласарып өр..

Жауап емес құрбыма əзілдеген,Бітірген дəнеңем жоқ əзірге мен.Шыңы мен шыны аралас,Мұңы аралас,Шамамның келгенінше,Жазылды өлең!..Жазылды өлең, тыя..

Ерте оралам, кейде үйге кештеу келем,Мүмкін бе, ақын сезім кешпеу деген?!.Бəрін де сен соңынан түсінерсің,Өмірден біржолата көшкенде мен...Арқауын..

Күндерім əніңді əлі тербетуде,Қалдым мен сенің тұнық келбетіңде.Жататын күйін шертіп, жырын төгіп,Тұнығын толқындатып желге түнде.Нұр құшып тұрушы..

Япырма-ай!Қайда кетті, Есен інім,Орнынан бір табылмай, кеше-бүгін.Тойлатып,Түркістанды бар əлемге,Арқаның самалындай, еседі үнің!Іздейді жұрт..