Жұмекен нәжімеденов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Жас ағады мәжнүн талжапырағынан шашақты.Сол секілді,сенің декірпігіңнен жас ақты.Мәжнүн тал – табиғаттың өзі де,сен – сенесің әлдекімнің сөзіне.Сенде..

Күн де шықты,көгілдірдүние енді қызады.Күн астынан көріндікүнбағыстың жүзі, әне!Талма-түстің шағындақұбылада тұрды күн.Қарады енді қағынаКүнбағыс та..

Адасады ақша бұлтақ шың тауып қонбаса.Бұлтта тұрған түк те жоқ,адасқаны болмаса...Терең дейміз қара су,қара емес-ау ол да аса.Суда тұрған түк те..

Құмдар – сары,Күн – қызыл,Күні қызыл Дыңғызыл,Жортып келемкөлеңкембірде қысқа, бірде ұзын.Бір шағылдан бір шағыл,бір шағылдан бір шағыл –іздеп келем..

Ас үй – ортақ,бір көсеуді көсесіптұрдық-ау біз – қос семья – қос есік.Мен – іні едім,көршім – аға, о да ақын,мендей емес, ақшаны көп табатын.Төрт..

Сирек ақ бұлт тұрып қапты – тыныштық,қалың ағаш тұнып қапты – тыныштық.Қаламыңнан жыр ұшпайды – тыныштық,көршілерің ұрыспайды – тыныштық,ұйып-қалғып..

Бұталардың кірпіктеріне ілініп,дір-дір қағып тамшылар тұр тама алмай.Жетіп келіп кетті қызым бұрылып,біздің үйге өкпесі бар адамдай.– Қызық,– дедім,–..

Жапырағын ұшырып, желпіп өтіп,еменнің өңменінен жел тұр өтіп.Барады тамшы құлапәр бұтаныңқұлағын зың еткізіп шертіп өтіп.Күн бе екен күбінетін..

Жылауықтау даусы бар – жақсы ешкі еді ақ ешкі,бір жаманы: ақ ешкі капустаға әуес-ті.Капуста – орысша аты ғой,не деуші еді қазақша?Не десе де базарда..

– Аһоу, дедім,тұра қашты жаңғырық шыңнан шыңға секіріп,жетпесімді білсем де қуып бердім өтірік.Жаңғырық жоқ.сырғиды қабақтағы қар, әне,тас қанатқан..

Жас туған Ай қауысты,маңай тыныш.Тау үсті.Құлағыма қаңғырыпқайдан келген дауыссың?Бұта ма әлде,шөп пе әлде –шөп қозғар да жоқ пенде.Жапыраққа..

Пенделерге сырт қарап былайғы ұсақ,біреу болдың бір өзің Құдай құсап.Айға ұстатып жіберді жұрт та сені –жамбасыңа көрпе емес, бұлт төседі,билік бітсе..

Мамық батты жамбасқа,темір төсек – шөгеді.Екі қолымнан басқатаянышым жоқ еді.Соның бірін,жаңылыпалмақ боп ең бір рет,сол ниетіңді әлі ұмытетпедің бе..

Тақты ол әсем өмілдірікжыланбасын төгілдіріп.Құйысқанын алтындатты –көрмедіңдер өріп жүріп.Үзеңгісін күмістетті,күмісті ондай кім істепті?!Онсыз-дағы..

Жалын шайнап жатыр, әне, әр өзен.«Есік көлге қараған бір терезем» –кім екені есімде жоқ,бір ақыносындай жыр жазып еді,сұрапылқуатты сөз күтіп едім..

– Арам шөпке келген кезде,– деді қарт,–шуақ та мол,жаңбыр қалың, жер жомарт.Шөптігі үшін емес шөптің,жұрт әліарамдығы үшін шөпті қырқады.– Арам шөп..

Еспе, самал,есер бұта, дір етпе,биік әнді байқап шырқа, әнші бар:бұталарға тұнған жұмыр тамшыларұқсайды екен жұмыр-жұмыр жүрекке.Кімге керек құр..

Бір есті адам сөйлеп отыр,бір жамантүк түсінбей қағады құр ыржалаң.Есіл сөздер ізсіз-тұзсыз кетулі,дауыл күні шыққан түтін секілдімұржадан.– Тасқа..

Дойыр дейді,күмістелген сабы әппақ,шешем кейде көреді ұстап қабаттап.Дұрыс шығар өрімшінің есебі:осы қамшы он екі өрім деседі.Иесі өліп сұрапылда..

Қасиет деп түсінетін бір ұлыбіздің ауыл кәдімгі ағаш күбіні.Отқа жағып құртқашаштың түбірінсол күбіні ыстайтұғын,ғұмырыкүбі күткен келіндерін мақтан..

Аспан тыныш.Ызыңдап оқ ұшпайды,сөйлесеміз көп шаруа, көп іс жайлы.Бейбіт күннің бейнетін сүйген жандарСоғыс жайлы сөйлейді – соғыспайды.Сөз де..

Былай тұршы көлбеп бітпей – тау жақтан бір жел ессін,Көшелерді кесіп бітер көп қатарлы үй емессің.Желден қорғар жебеушім де сен емессің..

Ішім пысып ыңылдап отыр ем,Күн – Жексенбі,кітап қарап шкафтан көтердің сен өкшеңді.Электрлі қоңыраудай жаным менің шыр етті,сілкіп-сілкіп жіберді сол..

Ауған жақта беймезгілдеу ұшты ма оқ –көргенім жоқ,естігенім тек үні.Содан мықтап жараланды көңілім,бір қабырғам болды содан жарадар,қансырадым..

Қар аралас жаңбыр жауды,тоңдыңдар-ау қарғам-ай,жапырағынан айрылғандар, хал қалай?Емен, Терек, қол-аяғың балғадай,жел өтінде сендер діріл..