Тұрсынхан әбдірахманова туралы Өлеңдер ✍️

Өмірге адам келмейді атақ үшін,Сыпайыға бақыт үн қатады шын.Лауазымның құлынын, көбейгені,Жасырмаймын жаныма батады шын.Азаматсың алдымен..

IҚайда бақыт, қайдасың мен іздеген?Келем бе әлде жүре алмай дәл ізбенен.Бірде мекен сезілсе ақ қанатың,Бірде құрдым түбінде тәрізденем.Қырда ойнаған..

Ес біліп келе жатқалыКөргенім өмір шатқалы.Қолтықтан демер қол ұшы,Жоқ әсте мені тапқаны.Не дейін ары тереңдей,Қаламын дүбірге елендей.Көңілдес менде..

Тілім әсте келмесе де мен деуге,Алатаудың өрлігі бар кеудемде.Кең даламдай көңілім бар жаралғанДархандықтың дариясындай көлбеуге.Тек асқардың..

Ақынмын деме, төгіліп-тасып жатпасаң,Әншімін деме, есігін аспан қақпасаң.Жер басып әркім жүреді, бірақ адаммынДегейсің, адам қалпыңды биік..

Даңғыл жол болмаса да қалар ізі,Қауымға қаймықпай-ақ қарар жүзі.Адамын тізіп, тере бастағанда,Қазақтың мен де ауызға алар қызы.Жаңғыртып жеті жаста..

Әйел нәзік гүл дейсіндер ерекше,Осы ойынды, достым өзің кел, екше.Мәңгі гүлдеп болу үшін бақыттыСол әйелге көп дүние керек пе?Үймей-ақ қой басына..

Самал – қоңыр жел ғана ма?Өмір толы самал леп.Аймаламай ма самал бопЖайлы, жылы хабар кеп?Самал қоңыр жел ғана ма?Өмір толы самал леп. Қабағынан..

Мен сені мынау тұрғанТау сынды асқар деп ем.Жанымды соның заңғарШынына бастар деп ем. Мен сені мынау жатқанКөлдейін шалқар деп ем.Көңіліңді күн..

Әндетемін кейде асқақ көңілменен,Ақ сәуледей бұлтқа әсте көмілмеген,Саясында жан табар рахатынШынардаймын жапырағы төгілмеген.Кейде түйір дәндеймін..

Қиындыққа деп жүргем жоқ бой берем,Тұншықтыра қамаса да ой терең.Қос қанатым алып өтер – ән-жырым,Сендер, сірә, болмасаңдар қайтер ем!Сен сыпырып ақ..

Ең қиын жұмбақ деседі адам тегінде,Түсінен гөрі, шатқалы қиын ішінің.Бір күліп өте шығамыз-дағы көбінде,Безбенге түсе бермейтіні бар ісінің.Өзіміз..

«Аспаның ашықта досың көп,Бірі – аға, туыстай бірі – іні.Көлеңкендей қашар, тосын кеп,Басынды бұлт алса, бір күні».Бұлт де, шуақ де ақ қанатОл қашан..

Жүйріктей бәйгеге әзір жүрген жарау,Жалын ғой шіркін жастық ылғи алауКөктемгі таудан аққан қар суындайАлдыңнан жол ашылып тарау-тарау.Солардан алау..

Ақ сәуле!Саған кімдер емес құштар!Ақ дейміз адалдықты етіп тұспал.Ізгі жан, үлкен жүрек, игі қадам –Түйінін жалғыз ауыз ақ қана ұстар.Жақсылық..

Бородино даласы!Куәсі қырғын ойранның.Шіркін жер – ана жарасыҚанша екен, сірә, ойладым.Топырақ обыр талғандай,Қан төкпей ғасыр өтпеген.Өмірде өші..

Ақ ару, айлы түнде сыр ұғысқанШолпанды шығарып сап, күнді құшқан.Арайлы ақ таң, әсем ақ сәулеліСекілді тіршілікпен бір туысқан.Аралап тау, тоғайды..

Ешкі соқпақ,– соқыр соқпақ тұр алда,Көмескі деп түспей әсте тұрам ба!Жылымы мол, жыңғыл болсаң қайтер ем,О, тағдырым, ризамын бұған да..Биіктерге..

Көне заман, қатар болса ғасыр үн –Сенсің,сенен ұқтым арман ғасылын.Сенін түсер болса жарқын нұр сәулең,Мынау дүние қала алмайды жасырын.Асыққанға..

1Тоқсан тарау жол жатады өңірде,Тоқсан тарау жол жатады өмірде.Бұралаңы, бұрысы жоқ дап-даңғыл,Жол жатады құйындаған көңілде.Құйын көңіл алып ұшып..

Жұмыр жер!Ойлап тұрсам мағына көп,Қалпыңның толғандырар жағы да көп.Кіндік қан жалғыз тамшы құдірет күші,Тартатын магнит боп шағы да көп.Сол үшін..

Кілт дейміз!Кілт кеп қой өмірге.Тіпті өмір сүруің өзі кілт.Ақ қанат,ақ жарқын көңілгеТүсірмей ақ мендей үзім бұлт.Жер өзі адаммен ғана ғой,Адамсыз..

Мінездер барҚылпылдағанҰстараның жүзінше.Мінездер барСәтте дауыл,Жайма-шуақ ізінше.Мінездер бар«Қыз» атанған,Қызбаланып..

Бұрқырадың, тасыдың,Төгілдің асып шараңнан.Мен ұға алмай жасыдым,Айнымай тұрмын балаңнан.Сен шығанға шырқадың,Көрсетпек болып бойыңды«Болатпын желке..

Қайтып көрер қақпанды қатты жауып,Ертеңіңнен жөнелдің қылмай қауіпСезбедің-ау, сірә, сен кеткеніңдіЖүрегімнің есігін бірге жауып.Мейлің достас..