Темірше сарыбаев туралы Өлеңдер ✍️

Түс көрдім бүгін...Түс емес, сенсең өңімдей,Жұлдыз-жүрегім шақ қалды жерге төгілмей.Ақжолақ костюм...Албыртқан жүзің..

Сағынам сені бұрынғыдан да қаттырақ, Көңілімді көрсең – құлаған құздан ақ бұлақ! Күз желі ме екен, іздеді ме екен зарығып, Жапырағын жұлып, сабалап..

Бозарып келе жатқан таң ба мынау, Шынымен түннің өтіп қалғаны ма-ау?! Япыр-ай, жеңісім бе, жеңіліс пе, Білмеймін, не сыйлайды алдағы дау?Мен үшін сен..

Кешіктің, кешіктің сен, неге келмей? Сағыныш бара жатыр еге бермей. Басқаны ұмытарсың, ұмытпассың, Қалуым мүмкін емес мен еленбей.Өзіңді әнге орап..

Сен менен шалғайдасың,Жырақтасың,Өзіңсіз көңіл қалай тұрақтасын?Сағындым сары белден сені күтіп,Ағызып бері қарай бұр атбасын.Күн күңгіртЖайшылықта..

Сүйдің екен шыныменКүдіктенбе,Сеніміңді биік қой іліп төрге.У сорғалап тұрады уайымнан,Жұлдыз жайнап тұрады үміттерде.Сүйдің екен..

Көңілің көлдей,Мөп-мөлдірЖаныңда құттай жоқ алғау.Жанарың күндейТөккен нұр,Арман-құс ақыры оралды-ау!Жарысқа түссем –Жанданып,Озуымды анық..

Біздің бастан өте шықты гүл-дәуір,Қасіретім,Қайғы-шерім зілмауыр.Көз көрмеске дедектетіп барадыКөкірегімнен көтерілген бір..

Өтті сөзің бауыр-еттен, Неге сонша ауыр өкпең? Төпеп-төпеп басыларсың Ақ жаңбырдай жауып өткен.Бүркеп күннің шұғыласын, Қалай-қалай құбыласың? Бұрын..

Жайма-шуақ мінезің-ай, Сырға жомарт жансың ару. Бір өзің – күн, Бір өзің – ай, Шәмшібану, Шәмшібану.Жанарың – жаз,Маусым айы, Шалқы достар ортасында...

Көрмесек, болдық қазір тұра алмайтын, Атар таң алдымызда мұнан да айқын. Сұлудың өзі екенсің солқылдаған, Ұстасаң, уысынан шығармайтын.Сен маған..

Бұл өмірден жоқ білем енді аласым,Көзім шалып келеді көмбе басын.Думаным да,Әнім де,Бақытым даСен ғанасың,Аяулым, сен ғанасың!Сен ғанасың бар..

Қайдасың,Қайда жүрсің, үлпілдегім?Үлпілдеп жүрегімде жүрсің менің.Бола бер қай қиырда, айқын мағанКүлгенің,Әлде налып күрсінгенің.Жеткізем, үһілесем..

Қоштаспай,Тым құрыса хабарласпай,Сырыңды сыртқа да айтпай,Маған да ашпай.Жарық боп түнгі Алматы кетуші еді-ау,Жарқылдап сен шыққанда ақ..

Өрт!Кәдімгі өрт шапшыған, Түтіні бұлттай шұбаған. Кімді де, жанасса, қақшыған, Ішінен шыға алмас тірі адам.Сүйреңдеп ақ жалын аспандап, Шарпуы тұр..

Жүрегің кідіргендей соқпай қалып, Аңырап, сәл тұрдың да тоқтай қалып, Асығыс алға қарай адымдадың, Көзімде бүкіл дүние кетті айналып.Сонау бір пәк..

Сұлудың ауылы Шарыннан әрі, Жетеді талып сағынған әні. Буалдыр күннің бұлтындай болып, Бұлдырап бейнең сағымданады.Оранды гүлге қызғалдақ далам..

Ботакөз,Қаз омырау,Марал мүсін,Жарқ етсе, жаулап алар жанарды шын.Қазақтың қызындағы сұлулықтыӘлемді алты айналсаң, табармысың?!Ай қабақ,Найза..

Арамызда қатпар-қатпар құзар шың, Арамызда асау дария мың аршын. Ашық күнде арманыңа алаңдап, Айдыныңды аңсап күткен шығарсың.Тоқтата алмай..

Сол бір қыз қайда қазір Сүмбедегі, Шынымен шықпас па екен бір дерегі?! Орының жүрегімде дейтін еді, Кетті екен айырбастап кімге мені?!Кигені үлде ме..

Маздап тұрған махаббатты күл еткен, Мен де сені мәңгі өшірдім жүректен. Ықыласым ығыр болды ызадан, Ымыраның енді бізден күні өткен.Бар,бара..

Бір сөзіңнен шошынып, суып қаным, Шыдамның да шегіне жуықтадым. Быт-шыт болған ойларды қойша иіріп, Жүрегіме тықтым-ау қуып бәрін.Сөйле, жүрек!Сөз..

Тарс етіп тигендей-ақ тасқа басың, Қаймығып, қымсынасың, жасқанасың. Жарқылдап жүрегімде жай ойнайды, Қарс жауып қабағыңды, ашпағасын.Қоя сал..

Жауын, жауын... Ақ жауын басылмады. Алатаудың қабағы ашылмады.Тұнжыраған сәттерін санай берсең, Мына менің ақтан көп шашымдағы.Ойлаудан да қап барам..

Кешегіден өзгеше кәрі, жас та, Айналамның секілді бәрі басқа. Адаммын ба, аңмын ба, аурумын ба, Өзімді-өзім айналдым танымасқа.Түсінгім де келмей тұр..