Ермұрат зейіпхан өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Сүйеумен шыңнан асасыңдар да,Әлдеріңнен асасыңдар.Даңғаза «әнге» басасыңдар да,Пәк көңілді басасыңдар.Дүние ісі дүниеде екен,Ойламайсыңдар мұны..

Бір жүргім келмейді,Бүлдіргім келмейді.Білдіргім келмейді,Күлдіргім келмейді.Алдағым келмейді,Арбағым келмейді,Қаужағым келмейді,Болжағым..

Зеңгір де зеңгір, зеңгір көк,Зеңгір көк асты сеңгір тау.Алдыңнан жұпар жел гулеп,Теңбіл көк мін де желдірт, ал.Желдірте шауып кеңге шық,Кеудеңді..

Күніне мыңдап, түмендеп,Жастанар жазым адамдар.Еркіңе дендеп кірем деп,Анталайды арандар.Білем деп, біреу күлем деп,Шаң қабады, қараңдар!Жолыңа қалай..

Иман жайып өскен гүлдер-ай!Жиған ба алып дерсің сұлулық.Иран-Ғайып кешкен күндер-ай!Исрайыл – ескен жылулық.Белгілі шаттық, шер тегі,Жаным деп өскен..

Ширықтырса да бұл жалған,Ширықтырма домбыраңның ішегін.Аздырмас қоңыр үн жолдан,Шығарар тысқа іш шерін.Күш қылған мен ышқынған,Даламызға, тегімізге..

Тебірентер едің,Емірентер елің.Егілтер едің де,Соңыңа ертер едің.Жадыратар едің,Жалын атар едің.Жамыратып күйді,Аңыратар едің.Аспандатар..

Ісімде де,Түсімде де маза жоқ.Тысымда да,Ішімде де маза жоқ.Мандымай қалғыр тірлікте мынау,Мазасыздықтан асқан жаза жоқ!Азады жаның арқалап жүрсе..

Алқымдап жаны жатқан денені,Айқара құшып ақ таң келеді.Алмас қылыш, ақтаңгер еді,Адырна аңырап атқан жебе еді,Аңсағанын тапқан жөн еді,Арманға жетіп..

Жалғанда жалшы ма деме,Жалғанға жаншы ма де.Арманға малшыла деме,Арманға – қамшыла де.Жалғанда желкелер деме,Жалғанға еркелер де.Арманда дерт емер..

О, жалауым!Қасиеттi алауым!Теңiздегi кемешiгеМәнi қандай жағаның?Балауы жоқ бал әнiм.О, құрсүлдер!Жүрек тынбай дүрсiлдер.Дүрсiлдер де – құрсүлдерге..

Түлкiлiгiңнен,Түркiлiгiм биiк!Есiмдi жиып,Көк бөрi кебiмдi киiп,Белiңдi иiп,Қылтаңды қиып жiберемiн.Жымысқылығыңнан,Ырыс-тұнығым асқақ!Арландарымды..

Ойлаумен есiлген өлеңiм,Жайлауда көсiлген тұлпардай.Күрмеуi шешiлген өлеңiм,Шыжымы кесiлген сұңқардай.Сазы кернеген жүрегiм,Әз көкiрегiмдi..

Мен сайрасам, сайрайды,Мен жайнасам, жайнайды.Мен жыласам, жылайды,Мен құласам, құлайды.Түпсiз терең былайғы...Сен көнбесең көнбеймiн,Сен көрмесең..

Келдiм. Көрдiм. Таныдым.Болдым. Толдым – салымым.Төрмiн. Өрмiн – сағымым.Толдым. Солдым – Тәңiрiм.Жеткен жерi – әмiрiң.Келгенде iзi болмады,Кеткенiн..

Жағалағаның алалағаның секiлдi,Ағалағаның табалағаның секiлдi.Аялағаның аямағаның секiлдi,Саялағаның сабалағаның секiлдi...Жалған ғой –жалған!Сенi..

Ауыр жүк және ауыр ой,Ғұмырымның жолдасы.Әпермейдi екен абырой,Тегi жаяуға – жорғасы.Жақыннан жаттық сезген соң,Жарылқар ма екен бөтен ел.Тау тұрады..

Берi аттау да, ары аттау да еркiмiз,Жалақтау да, алақтау да еркiмiз.Жалақтаған, алақтаған басқаны,Жарату да, жаратпау да еркiмiз!Не десек те еркiмiз..

Жалғанды күндiз көр дептi,Әр неге сосын асықтық.Өзiң мен өзiң бол дептi,Ұйқысыз түндi нәсiп қып.Көз қанған тiрлiк алданыш,Ойды алған түнде сыр..

Түсiнбедiң-ау!Жанымды жалдағаным,Жағымды жарлағаным,Алдаған, арбағаным,Барлаған, бармағаным,Аларды алмағаным –Өлеңiм үшiн едi!Түсiнбедiң-ау!Бiреудi..

Арманның ақыры жоқ!Заманның ақыры бар!Бергеннiң пақыры жоқ,Алғанның тақыры бар.Адамның пендесi бар,Ақылдың делбесi жоқ.Асылдың кендесi бар,Алланың..

Мен де бары сен де жоқ!Сен де бары мен де жоқ!Бардан гөрi жоқты iздеп,Сабыламыз пенде боп.Ырғын, қырғын – төлдеген,Бәсеке маң – кеулеген.Бар кетедi..

Бөбек жүрек, бүлдiршiн сезiмiңмен,Не тiледiң, бiлмеймiн, не берейiн?Iз-тозы жоқ ғайыптың өзiмiн мен,Елемегiн, мен сенi елемейiн.Бөбек арман..

От пен мұзға,Шарап пен қызғаСенi салдым – жүрегiм!Ақымақтарға да,Бетпақтарға да,Сенi салдым – жүрегiм!Шорқақтағанда,Жол таппағандаСенi салдым –..

Сен бөлексiң, жекесiң,Көзiң үмiт, кекесiн.Сөзiң тағы төтесiн:«Қолыңды созсаң жетесiң!»Сен – жалқысың, жалғызсың,Гүл көктемсің, сары күзсiң.Жайдары..