Жандарбек жұман өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Қайғылары бітпейді қара бастың,Жарық түссе түнекке қарамас кім?Көшелердің күбірін құлаққа әкеп,Батырады былыққа жалаңаш Түн.Мезі етеді түрлі ойлар..

“ЖҰЛДЫЗ ҒҰМЫР” жалғанып “ТҮНГІ ЕЛЕСке”,“АРМАНЫМНЫҢ БЕЙНЕСІ” мұңды емес пе?“ІҢІРДЕГІ ҮНСІЗДІК” арқау болып,“ТАМШЫ ТАҒДЫР” сыр айтар күнде..

Аққояным,Осылай деп өзіңе ат қоямын.Есіміңді,ерке қыз,ерекше етіп,Жүрегімнің ішіне сап қоямын.Ханымы Айдың,Құшағымды саған мен тағы жайдым.Жас..

Біз кеше қоштастық...Белгісіз себеппен,Бойыма барады ызғарлы Түн сіңіп.Сезімді жұбатып жүрекке сен екен,Отырмын қараңғы бөлмеде күрсініп.Басында жай..

Сен менi сағынасың...Оны бiлем.Бұл өмiрдiң бұралаң жолы кiлең,Ұмыту оңай емес...Себебi сен,айықпадың дертiңнен толығымен.Сен менi сағынасың...Қара..

«Құлазу» қайығы...көз жасы-ескегі,Баратын жерлері «Арманның» аралы.Күрсініс мендегі үмітті не істеді?!Ол қазір-жаралы...Айнала тас керең, мойынын..

Қараңғы бөлменің қамалдым ішінде,Асау Түн күшінде.Өлеңнің өртіне оранып аламын,Қолымда парақ пен қаламым......Ал,ҰЙҚЫ мені көреді түсінде...Шырмауы..

Тұтқасын көтермейдi...Көтермесiн.Олсыз да өтер күнiм, өтер кешiм."Қыз болған соң назы бар..." дей көрмешi,Шыдамның да шегi бар.. Жетер..

Сөздеріне шарбат қосып, көздеріне ар ілген,Лала гүлдей айналаға шығаратын лағыл дем.Жанары-нұр, жүрегі-сыр қырмызыдай қыздарды,«Көркем» деймін..

 Гүл сияқты нәп-нәзік жаның бөлек,Өзің барда жанады бағым, демек.Тал бойыңнан табылған көркемділік,Оятады мендегі сағымды ерек.Қайда жүрсем тұрасың..

(өлеңдегі өмір)Құрбаны боп күндердің қыңсылаған,Жұпар мұңын құшады жүрек керең.Жырақтағы,бақытым,күлші маған,Сені күтіп...қиялда түнеп келем.Жыртық..