Айсырға қилыбаева өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Құлазыған далада жел соғып тұр,Мағынасыз қарағай теңселіп тұр.Жұртта қалған көңілім алау-далау,Меңіреулік мелшиген... Не сұмдық бұл?Менің жаным..

Ауыртпашы жүрегін жаралының,Көре білсең арының тазалығын.Өмір деген мұхиттың тереңінеҮңілмеуден таяздап барады ұғым.Қаталдықтан, қайғыдан..

Өзекті өртеп, күйдірген,Ішімде күйік өртім бар.Басымда құрттар кеміргенЖазылмай жүрген дертім бар.Желдеткіш-үміт, арманым,Кеудемді біраз желпіп..

Таласқым келмей, жарасқым келмей ешкіммен,Қусақ көлдегі құлазып жүргенАқанның күнін кештім мен.Төгінділерге тойдырып, қарнын томпайтып,Ұсақ торғайлар..

Ақын жүрегі – төгілген жауын сорғалап,Ініне кіріп кетеді жәндік жорғалап.Ұясы жерде, жолдары көкте қыранның,Шың басынан шөл басады екен мұз..

Жүруді тар соқпақпен үйреніп мен,Аңқау ем, аңғарымпаз күйге еніппін.Қорғайтын тағылардан шоқпарымдыТастамай лақтырып, сүйреп өттім.Алланың құлымын..

Байрағым сізге байлаған,Өлеңім, жырым арнаған.Дүние көзді байлайды,Қызылды-жасыл – айналам.Қым-қуыт тірлік, байбалам,Біреу жүр тісін..

Тобылғы торы шыбықпын,Алысып желмен, шынықтым.Тасымай жатқан тұнықпын,Самсаған жұлдыз шырақтарСүңгіген түннен сыр ұқтым.Тобылғы торы – сұлулық,Шұғыла..

Перзентімдей мен сені аялаймын,Ұйқы бөлем, уақыт аямаймын.Сен оянсаң, әлдилеп жүрегіммен,Тербетемін басқаға қарамаймын.Маңдайыңнан мен сенің шуақ..

Жойғың келсе қайғыңды – өлең оқы!Кешкің келсе айдынды – өлең оқы!Өлеңде – арман, шаттық, мұң мен үміт,Сайрайды мың құбылып бұлбұл, тоты.Өлең оқы..

Жайраңдап жүрдің, жан еркем, жанымда менің,Ол кезде мен де жарқылдап, жалындап жүрдім.Армандар – ағыс, үміттер – жарыс,Алыстап кетті, сағымға..

Салқындық сеземСұмдардың сұрғылт жүзінен.Жылылық сеземЖайсаңның жұмсақ сөзінен.Қаталдық сезем Мелшиген қара таулардан.Мейірім сеземӘз аналардың..

Сен мені білесің бе?Білмейсің ғой.«Қаперсіз, жайбарақат жүр» дейсің ғой.Кеудемді көтертпейді ауыр тартып,Жүректің қалтасында үлпершек-ой.Сен мені..

Сен мені сағынарсың қыр асқанда,Ізіне көшкен бұлттың ұласқанда.Жолаушы қара бұлт та, ала бұлт та,Көз жазбай ай мен күнің тұр аспанда.Сен мені..

Мен сені іздеп жүрмін –Бақтардан мұңға батқанҚабақтан қырау қатқан;Түндерден шырақ жаққан,Бұлақтан жылап аққан.Қызғалдақ гүлін берген,Көктемнен..

Алыстан әдемі, саз ән келеді,Құс ұшып келіп, жерден дән тереді.Саямда бал құрақтар бойын жазды,Жанымның жайқалғанда бәйтерегі.Жанымның жайқалғанда..

Бойыма қатқан мұздарды Еріте алмай жүргенде;Қысылып қалған кеудемдіКеңіте алмай жүргендеМен сізбен танысқанмын.Жүрегім жылаған кезде,Арманым құлаған..

Сені іздедім шаттыққа шөлдегенде,Жүйрік күндер тізгінін бериегенде.Сені ойладым, аяулым, сені көрдім,Әсем әуен жанымды тербегенде.Ар ма екенсің..

Бір-бірінен адамзат аласа ғой,Ал ойлары бәрінің тамаша ғой.Сені «қара, көзі ала» дейді жеңгем,Шіркін, менің көзіммен қараса ғой!Сенің айтқан әніңнің..

Мөлдір сезім, мөлдір аспан тұңғиық,Сүтке толып аппақ ай да тұрды ұйып.Көкірегіме мәңгі солмас гүл ектің,Жарқыраған жанарыңнан нұр құйып.Қамсыз еді..

Қарасам, сені көзге елестетем,Жасыл тал сенің бейнең емес пе екен?!Болмаса тілдесуді білмейтіні,Тал бойы сен сияқты келісті екен.Өседі ол, биіктейді..

Шуаққа толып жанарың,Жарқырап неге қарадың?Айырық жолдар алыстап,Арманда кетіп барамын.Көзіңнің жарқыл шуағыЖылуын сеуіп тұр әлі.Кеудемде жатыр..

Түнерсе көкте күзгі бұлт,Іздеймін сені үздігіп.Жанымды нұрға толтырған,Шуағын шашқан ізгі үміт.Қабырғам қақсап, қақырап,Өлуге жаттым жақындап.Қабағын..

Таба алмай жүрмін, алаңдап жүрмін,Адасып, алыс аралда жүрмін.Құлазып жаным, тоңазып бойым,Өшкен оттарды жаға алмай жүрмін.Жүдейді көңіл, күндер..

Жастық-ай, шіркін!..Түндері жарық күндізден,Жақынды «қашық», алысты «жақын» дегізген.Ақ қанат арман аунатып аспан төріне,Жанарды айға, көңілді күнге..