Айсырға қилыбаева туралы Өлеңдер ✍️

Әдемі ай туыпты қияқтанып,Түнгі аспан тамылжиды сыр ақтарып.Жылжиды нәзік бұлттар бетін сипап,Шарбысы қошақанның сияқтанып.Назданып, жұлдыз күлген..

Түн үрейлі – шырақтарын жақпаса,Жұлдыз-моншақ, ай-сырғасын тақпаса.Теңіздің де байқалмайды тірлігі –Буырқанып, толқын тулап жатпаса.Әлем күңгірт –..

Жүгенсіз жүйрік сол дәурен,Басынан ұшқан балдәурен;Балдағы тық-тық келеді,Қария қалт-құлт, жандәрмен.Еңсесі төмен, еңкейіп,Кеміген қайрат – бор..

Сүңгіген мұңға, мүлгіген сазданҚасірет-умен ғазалдар жазғанРудаки тірі.Мың жастан астыҚаншама ханның тәж-тағы тозған......Сатани патша..

Қаншама бұл фәниден дәуір өткен,Македонда Ескендір әмір еткен.Грек жерін жаулап ап, бері қарайНайзалы әскер жаяулап Сырға жеткен.Дайлар шыққан..

Рельстер көсіліп жатыр жарқырап,Бойында оның көнбістілік және бар қуат.Болат жолдармен ауыр составтар жүредіАрманға толы жүрек пен жүкті артып..

Бәрі де – арман, дүние – жалған, ол – шындық.Бір жақсылық көре қалсаң, еститінің – мың сұмдық.Дүниені дөңгелетіп әкеліп,Екі қақпақ арасына..

Ағаштан шыққан аршылып,Жапырақ жатыр жаншылып.Жаңару менен ескіру –Дүние толы қайшылық.Адамның соққан жүрегі,Тіршілік үні тараған.Өмірдің әлди бөбегі..

Биік шыңға шығып мен,Қарап едім төменге:Құмырсқалар жыбырлап,Өрмелеген өмірге.Жер бедерлі дөңгелекЖалғыз күн тұр төбемде.Асты – түнек, үсті –..

Заманның қулығы көп зәнталағыЖымқырып, әркім сөзін қайталады.Өмірде өзі ойлап, түйін түйгенАбайша сөйлеп, шынын айта алады.Тірліктің мен де өзімше..

Көргенде жамандықты ашынасың,Көңілдің күйі келмей, басыласың.Жақсымен кездескенде бойың сергіп,Сарбалақ шәй ішкендей ашыласың.Өткір сөз, өктем мінез..

Дүние толып, кейде ортаяды,Ақ шуақ кем-кетікті толтырады.Сонау бір көктемде еккен талшыбығымЖелбіреп жапырағы қайта оралды.Еседі теңіз жақтан таң..

Жан дүниемді жалаңаштап көрсетпеймін ешкімге,Жанған өртті тайсалмастан жалаңаяқ кештім де.Мен ауылда маңдайалды қыз болдым,Болып көрдім мүсәпір де..

Барады қайда асығып бұл адамдар?!Тұрмайды құздан асып құлағандар.Тұрағын көктен емес, жерден тапқанЖер жарған ысқырығы ғұламалар.Әсемдік бояу іздеп..

Кім тозды, кімдер озды – біледі жұрт,Сақалдан жоғарыда тұрады мұрт.Қайтсе де күштілерге жағу үшінҚырқысып еншілеспен, үреді қырт.Алланың сен де –..

Адам біткен Аллаға сыйынады,Тартып пенде тегіне туылады.Жаратылыс заңынан беймәлімдеуӨз заманы әкелер ұлыларды.Ұлылықтың ұйығы – ой тұнығы,Жалбарыну..

Көкірегіне көктемнің гүлін еккен, Адалдықты бойына үйір еткен;Ар алдында жауапты адам ғанаАла жіптен аттамай жүріп өткен.Алла жебеп жүреді осыларды..

Көзден сіңіп, жүрегімде ұйығанҚұдайыма күндіз-түні сыйынам.Өміріме қуат алып келемінЖаратқанның жарқыратқан нұрынан.Біреу мені «бақсыз» дейді бал..

Аспан ашық, Ара қашық,Сонау заңғар алаптан,Әмірі мен құдіретін кең әлемге таратқан;Қалай ғана тілдесемінМен сенімен, Жаратқан?Өкпем өшіп,Сорды..

Құлайды жанар көлеңкелерге сүрініп,Боздайды жүрек үміті бордай үгіліп.Оқшауланып қоңыр үй жатыр тігіліп,Кір-кір аспан төбесінде тұр үңіліп.Сарылған..

«Тәуекел» дейтін тектенбіз,«Әкелден» азап шеккенбіз.Алпауыт салған құрықтанЖуасып бүгін кеткенбіз.Қасқырдың сүтін емгенбіз,Көк Түрік дейтін..

Өзіне «құдірет, күш» еншілеген,Көбейді осы күнде емші деген.Жатса да ем-дауасы теріс кетіп,Ұялып, маңдайлары тершімеген.Көздері теңге көрсе жайнап..

Қулық пен сұмдық мәреге жетті жетіліп,Іштегі дертің шығады болып кекірік.Дайын асқа қасығын ала жүгіріп,Шегірткелер жүр секіріп.Атамыз ойлау, анамыз..

Көшеде машиналар тізіледі,Ағы да, қарасы да кезігеді.Сәуегей Асан атам машина емес,Дүниені желмаямен кезіп еді.Қуады, бірін-бірі қуалайды,Дамылсыз..

Халықтың тіні – тілінде,Байлық пен көрік – білімде.Уланып өлді бір тышқанҰрлаған бидай інінде.Іздейді ауру бақсыны,Көздейді оқтар жақсыны.Мақтайды..