Жасұлан серік өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Қарағым...Мен мұңлы пендемін,Ерте ашқан өмірдің парағын.Бұл жаққа келгелі,Мейірімге қаталап шөлдедім.Шайтан ит азғырып,Көп іштім сезімнің..

Мені түсінбейсіңдер,Жалықтым,Сайқалдық бетперделерің.Аяғымнан шаласыңдар кеп,Бақытқа жеткенде менің.Сайқал қыс жайлаған көкіректерің,Білмейді-ау..

Сен кеткелі, әже, жанымнан,Жаулады жанды сансыз мұң.Мейірімін ешкім төкпеді-ау,Мейіріміңіздей дәл сіздің.Әруағың разы болса екен,Жоқтауға бердім сәл..

Жетісу, сенің тауыңды сүйем мұнартқан,Қолын бұлғайтын «Сен мені көр!», – деп жырақтан.Жат көрме мені, мен Сырдан дағы тусам да,Ұлың боп өтем көркіңе..

Білмеймін бір кәдеге жарадым ба?Қиыс қанша қадам бастым санадым ба?Он үштен ассам дағы ісім шала,Ес кіргенше, Жаратқан, мына басты,Дұшпан мен..

«Ұлым!», – деген сөзің енді естілмейді-ау, естілмес,Өмір – жұмбақ, жауабын еш, әттең, құрғыр, шештірмес.Сен кеткенде арамыздан сол жылы,Бала екенмін..

1Түсімде сізді көрем...Білмедім не екенін,Далада оранған ақ қарға.Сіз келіп оянып кетемін,Шашымнан иіскеп жатқанда.Апатай! Сағындым...Өзіңді езіліп..