Ғали орманов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Туғандығың сатулы болса маған,Текке жұмсап, тер болып шаршама оған.Жақындығы жанымды жарылқайтынЖүрген жоқ па қасымда қаншама адам!Солар барда..

Алпыс жас ауыр дегендеАяр ма сені басқалар?Қайыры тиер өлеңгеҚалауын тапса, жақсы олар.Əйтпесе саған не керек,Сарапқа салып жасыңды!Соларды қайта сен..

Тілесіп саулық, көп өмірҚұттықтап жатыр дос-жаран.Төгіліп тұрса өлең-жыр,Тілейін мен не басқа одан!Айтылған достық, шын көңілБолысса болды..

Кəрілікке қиып өзіңді,Қаужиып үйде жатпайсың.Көңілдегі ұшқыр сөзіңдіҚайырған құстай баптайсың.Қаласаң, бəлкім, ол сеніҚиырға талмай ұшырар.Көтерген..

Алпысқа мені келді депАрдақтап жатыр ел бүгін.Көрінер мақтан орны жоқ,Көтердім десем ел жүгін.Білемін, жүгім көп емесАлыстан мұнда əкелген.Асыппын..

Ешкіөлмес, Сəке, осы тау,Өзені жеміс, алма ағаш.Айтатын бірақ жоқ сылтау,Көрінсе сырты жалаңаш.Демеймін сұлу тау мұны,Тоғай жоқ төсін ораған.Алайда..

Есімде менің Жерошақ,Көгілдір өзек, қызғылт тас...Ойланып енді қарасақ,Өтіпті бір сəт ұмытпас.Көзімді тартып сымбатыКөріп ем сонда мен бір..

Алпысқа келген ақындыСыйлады ауылым той жасап.Əсем бір əндер шалқыдыТалайды қайта ойға сап.Əдемі қыздар жібектейТолғады соны ырғалтып.Өнерпаз биші..

Əдейі, Сəке, келемізАуылға біздің жол тартып.Сөзімді селкеу демеңізҚуанған кезде кетсе артық.Жарыса жатқан АлатауЖаяды бізге құшағын.Аралап жүрсем..

Əсем тау, əнші дала тербе мені,Көңілдің қозғалсын бір пернелері.Төгілсін көкіректен көрікті өлең,Елге де сол емес пе ең керегі!Қалқиып қатарында бос..

Бөлекше тамам тауларданШаңқиып Шаған тұр оқшау.Көңілді дəйім аударғанКөрнекті биік тым жақсы-ау!Кем емес ЕшкіөлмесімненҚашан да маған..

Жолға шықсам кейде менҚош айтысып, Алматы,Көз алмаймын бейнеңненСаялаған бау-бақты.Анталаған əйнектенҚарай-қарай көзіңе,Əлденелер дəметкенТүсінемін..

Əдейі бардым мен оғанƏніне құлақ салғалы.Сарыла жым-жырт қарағанБиіктер екен жан-жағы.Қойнына қымтап қос ҚалқанБағыпты жанға көрсетпей.Секілді солай..

Жалықпай жазда мекендепЖатырмын «Аяқ қалқанда»,Жазылып, бəлкім, кетер депАяғым сенің арқаңда.Құнарын, күшін аямайСіркіреп суы тұр жауып.Құмартып..

Құмармын сонша көктемгеҚуатқа толы тынысы.Қуана күліп жеткендеҚұшады дəйім жылысы.Көресің байтақ өңірдеҚосылып жатқан көп өмір:Құлпыра өскен көгі..

Таудың қары əлі əппақҚарайғанмен бөктері.Қыс жатқандай қонақтапШыңды мекен еткелі.Жатқанымен ол ұзақЖылжымасқа тау құшып.Қоймайды оны жаз бірақКүнде..

Тойыңа сенің, туған ел,Асығып жеттім құс болып.Қаққызды қанат тым жедел,Кеудеме ғажап күш қонып.Шақырсаң қандай қиырға,Шаршадым, сірə..

Сөйле деп маған сөз бердіңТойыңда, жұртым, қолқалап.Сыйлаған сонау көздердіңЖанымды оты кетті орап.Сөзімді халқым қаласа,Тартыну, сірə, жоқ..

– Ешкіөлмес тауы əсем бе?Қараңдар Ізтай, Тұманбай.Қанықпын қанша десем деҚараған емен бұған жай.Тұғырым болса алғашқы,Тартпасын неге ол мені?Жөргегім..

Кім сүймейді шуақтыЖазғытұры маздаған.Жылы өлеңдер сияқтыКөңіліңді қозғаған.Масайрасып бала мəзҚұшағында көктемнің.Төңірегің толы наз,Тамылжиды көкте..

Қарық қыла салады жаз келгенде,Жан керегін табиғат аз берген бе?Шуағына сүйсінген рахатыңдыАйта алмайсың жеткізіп жазғанмен де.Несібе көп адам тек..

Кезесің кейде қалаңдыКелбетін көзбен көргелі.Əсем бір үйлер жанарыКетеді қозғап кеудеңді.Өңірге не бір бос тұрғанƏріпті үйлер өнерлі ел.Айнымайды..

Үйіңе қашан келсем, қашан көрсем,Жайдары жақсы мінез ашам өңшең.Көңліңе көлеңкесіз жаным байып,Сеземін дүниені соншама əсем.Ешкімді жамандамай..

Қалада сəулетті үйлер сап түзегенҚаланды тұсымызда тек біздердің.Құжыған құйттай үйлер арылғанынӨренге түгел айтып жеткізер кім!..Осынау зəулім үйлер..

Білемін, достым, сені мен,Ісіңді көрдім сан алуан.Тегінде жаның соныменСекілді бірге жаралған.Қолыңа нені алсаң даІстейсің ылғи шабытпен.Қалпыңа..