Ғали орманов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Нөсерлетіп жауам деп мақтанбаймын.Тауда шөгіп бұлтым жоқ жатқан дайын.Күнім ашық, масайрап көрінсем деБұлағым көп жамырап аққан дəйім.Көкірегінен..

Қай заман қара шашты қар басқалы,Қылаулап қасыма да жармасты əрі.Тапсам тек сол өңірден жылы өлеңдер,Тастайды таңырқатып көп жастарды.Күмістей ағарса..

Бітірдім жаңа ғана бір өлеңді,Күлімдеп бір жас өмір түрегелді.Тыныстап өзге өлеңдер ортасындаМасайрап ол да бірге жүрер енді.Тіршілік тартар сыйлық..

Тап болдым тойларыңа Үш төбеде,Мұндай той тұтқиылда тұс келе ме?Жасаған қазақ үйден қалаларыңКірмесін ертегідей түске неге?Кілемдей көк майсаға көміп..

Махметов Тұрсынға арнаймынКөлденең таудың беліненКөзіңді тігіп қарашы:Етекте самсып көрінгенІлияс ақын қаласы.Қоңырқай қожыр үйлеріСол еді бұрын Тас..

Еліміз келген елугеЖиналдық түгел тойға біз.Тұрғандай соның төріндеАламыз сені ойға біз.Ақсуша жазған ағытыпЖырларың қозғар əркімді.Қоңыртау бауырын..

Арынды сенің АқсуыңƏкелді мені, Ілияс.Жаңғырған елге жақсы үніңЖан едің бізге тым қимас.Өмірің өшпес жыр өңкей,Ұдайы ұстаз тұтамын.Айнымас сол бір..

Алдыңа, жұртым, келгендеАғытпас сырды жоқ жайым:Жаңа бір оттар кеудемдеЖанады маздап əрдайым.Соларды дəрмен көрмесем,Өлеңге сені қосар ма ем.Араңа..

Қақ жарып көк мұнарды тұрған шымқап,Шарықтап жоғарыға шықтым шырқап.Баладай алақанда əлдилегенТербейді аспанында мені бұл шақ.Биіктен жер бетіне көз..

Биік тұғыр басынанКөре өтеміз кейде оны.Қару-жарақ асынғанҚайтпас батыр бейнелі.Қанат қаққан қиырғаҰқсайды əрі қыранға.Сол келбеті ғұмырдаКөкейіңнен..

Оттар көрем кейде бірЕскерткіште маздаған.Елестейді бейне бұлӨлеңімдей жазбаған.Есімдері ол ерлердіңЕл көңілін қозғаған.Естеріңде сендердіңЕртегідей..

Оқыдық жастан бəрімізАбайдың жазған сəлемін.Секілді ортақ əніміз –Шертіпті сырын бар елдің.Қиырға қилы жетіптіШырқаған əні Ордадан.Сəлемін жолдап..

Жұмыста кешке дейін сабылсаң да,Түбі жоқ, түгемейді ол не қылсаң да.Қаратпай келер күнге тындырғалы,Кешкісін қадаласың тағы шамға...Ойлайсың бір..

Аспанға тіреу тауларым меніңҚашан да жұрттың аударды көңлін.Шоқылар шырқау көтерген мұзды,Күміспен мəңгі көмкерген құзды.Аймалап шыңды құшады..

Жан-жағым орман кең қапталЖайнаған жазғы үйімдей.Жарысып аққан бұлақтарЖамырап жатқан күйімдей.Кілемнің түрі секілдіҚұбылған алуан гүлдері.Шертеді..

Жылжиды əрең кешкі бұлтҰзақ көшкен керуендей,Таудан тауып жақсы жұрт,Дамылдауға келгендей.Жамырайды мұз бұлақМаңайыңда жарысып;Маңырайды қозы, лақМал..

Не деген көнбіс қара жер?Тепкілеп күнде таптаймыз.Тарықсақ тағы сүйенерТаяныш ондай таппаймыз.Қысырап қалса кейде жер,Қиналып қатты даттаймыз.Болмаса..

Елп етпей желдің лебі жым басылып,Жатады кейде теңіз сыр жасырып.Қыбырлап тұла бойы, тыншы кетіп,Кенет бір қозғалады тым асығып.Толқындар жал-жалымен..

Жастық жолда бұрылып, қалды ілеспей,Кете бардым қара үзіп жалғыз көштей,Дүрмегі көп, думанды қайран жастықЕлестейді көзіме əлі түстей.Жасытпауға..

Не пайда өлең жоқта құр атымнан,Сеземін айрылғандай қуатымнан.Мен елді, ел де мені естімейді,Танадай тым-тырыспын құлаққа ұрған.Белгіге ұқсаса тек..

Ешкімнен ойламаймын озамын деп,Оның да, озып алсаң азабы көп...Алдымда жетер өрім болса əйтеуір,Қолымды соған тынбай созамын тек.Осылай жеттім өрлеп..

Секілді шыңдар басы əппақ отау,Апарып қондырғандай көкке тақау.Қымс етсе ақша қардан үзік жауып,Сақтайды қалпын ұзақ жазда Алатау.Кеппейді шілдеде де..

Көк орай тауды сүйем менМүсəтір түстес мұз, қары.Біріне бірі сүйенгенСекілді өлең құздары.Даланы сүйем сыры бай,Төсінде өзен жарысқан.Ақынның ұзақ..

Жастықша, тауым, жастанып,Төсенем торғын көрпемше.Телміріп тұрмай жасқанып,Төріңді кезем еркеңше.Əжімді қартаң жүзіңненАңғарам ылғи мейірім.Жүргенде..

Тыныштық, дамыл көрмеймінБалалар адам болсын деп.Толғанып күнде терлеймінТұғырға солар қонсын деп.Олар да мені өміріОйламас деймін өлсін деп.Өрекпіп..