Ғали орманов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Жалықпай, жылдар толғаныпЖырладың, Мұқа, Абайды.Сөзіңнен ұрпақ шолды анықЗамандар бетін талайғы.Ақынның асыл арманыАңыз боп жетті əр елге.Шыңғыстан..

Əбеке, сіз бір бардыңызОсынау түзге қаладан;Толғана сонда жаздыңызҚұйылған балды даладан.Жапанға тартқан қалың ізКеруендер екен шұбалған.Суретін..

Кеудеде тыныс от жүрекДенеңді тынбай жылытқан.Сақтаған сені осы текӨмірде ыстық, суықтан.Жарастық десе ұмтылып,Талпына құс боп ұшады;Жамандық сезсе..

Садық аға! Тойыңызға тап келдік.Жүзіңізді жырға толы шат көрдік.Жаныңызға жасымас от тілегенТуысқандық жылы сəлем ап келдік.Егіз елге еркелеген..

Көп алғыс құрметіңе,Кемелғазы,Қырғыздың мінезінде самал жазы.Жадыңда жабырқар ой қалдырмасын,Кейде бір қалып кеткен ағаң назы.Төрінде ошарыла жаттық..

Тянь-Шаньның шықтым салқын биігіне,Бөленген моншақ түстес түрлі гүлге.Сүйкімді сонша өзіме жібек жайлауШомылған жазғы шуақ жылы күнге.Биіктер..

Зейінді, сырлы өмірдіңКөңілге түссе сəулесі,Адамға біткен сезімніңЖаңғырар алуан пернесі.Қуатың, жаның жылынып,Жүрекке сұлу тіл бітер,Ішіңе нұры..

Оқимын өлеңдерін ұлы ақынның,Сəуле етіп көңіліме нұрлы ақылын;Қараймын қашан да оған арқа тұтып,Секілді қарайласар ең жақыным.Сілтейді ол ылғи сені..

Жөнелер кезі келгендеӨксіді сонша ол қатты.Бұлқынып жүрек кеудемдеМені де қоса толғантты.Жанымыз бірге деген сөзЖайына қалды неліктен?Жұбанып жоққа..

Қыруар тасты əкелгенҚопарып таудан тасқындар.Секілді бірге төселгенҚашанғы алыс ғасырлар.Қабат та қабат көп жылдарҚалана берген тереңге.Ақтарып түгел..

Басса Сүйін тақымғаБаурап алып серкені;Жөнейді ырғып аты да,Сағым ба екен жоқ теңі?Қалың адам солай кепТөгіледі толқынша;Сескенбейді соғар..

Қуанышты тым мағанТуған елдің аспаны.Тұңғыш қарап кім оған,Дүние есігін ашпады?Жарық күні сəулесінҚайсымызға шашпады?Қанша жұтсақ əуесін,Қайсымызды..

Аспанда тосын ай көрдім,Анталап жұлдыз қараған.Көрінбей бұрын қайда едің? –Десе ме, бəлкім, бəрі оған.Таңырқай ма екен олар да,Телміре тігіп..

Сары қымыз құйылғанАлды да Антон кесені,Сұрады елден жиылған:– Ішемін, – деп, – нешені?Қағып түсті Жағыпар,Қалжың сөздің шешені:– Қымыз ішсе..

Жайлауды, Коля, көрмедіңТаулары терши нұр шалған;Табар ең гүлдер өрнегінШапақтар атқан неше алуан.Өзінше қазір күз шеберБояуын жердің..

Қарайсың тауға, Микола,Құздары көкте ұйықтаған.Таңырқар едім біржола,Таппасаң таныс тіпті одан...Əдемі көлге жағаданҮңілсең ақын сезіммен,Алыстан..

(Александр Пидсухаға)Сұрадың сонша қолқалап,Сұрадың кітап сен менен.Қозғады мені сол талап,Қолқаңды жөн бе бермеген?Іздедім қызық кітапты,Лайық..

Туысқандық белгісі –Тұрағымыз бір жатқан.Жырымыздың желісіБұлағымыз бірге аққан.Арық алсақ өзенненАрнасы да бірге оның.Қаламыз да безенген,Қаламға..

Ташкенттің тұрмын шолып аэропортын,Сықылды толасы жоқ ол бір толқын;Порт алды сирей бере толады кепСамсаған самолетке оқтын-оқтын.Тізіле көрінеді..

Тамырлас, тағдыры бір дос екенбіз,Бау-бағын, бар несібін қоса еккен біз.Жалғамай жырымызда соны дəйім,Жан-жақта неге сонша бос өткенбіз?Жаралған..

Бетпақта тобарсыған құмды, шаңдыКөрдім мен балғын, майса Гүлстанды,Мақтаға малынып тұр бар өңірі,Маздата көтергендей күллі шамды.Жатқан жер не..

Алдымда жатыр ЗарафшанАғысы баяу жай қаптап;Тұныса суы бейне аспан,Тасыса қою кейде əппақ.Жырлапты талмай оны жұрт,Арнасын балап алтынға;Жағасы ырыс..

Жапанда кешке лаулағанҚып-қызыл жалын от па екен?Шашырап күннің əлде оғанҰшқыны түскен жоқ па екен?Шаңытқан жүзі, қуаң түз,Жасырған сырын..

Бізге ұландар гүл тартты,Жүздерінен жыр ескен.Өздері гүл сияқтыОсы өңірде жаңа өскен.Мектебі де, бағы даЖаралғандай бір күнде,Жабырлап..

Алдымнан сырғып ашылғанАлқабын көрдім Қошқардың;Бастарын бұлтқа жасырғанСуреті сұлу асқардың.Долан да жатыр мұнартқанАстына тақау аспанның.Асыра..