Ғали орманов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Өлеңім үйлессін деп əнге меніңСөзімді құбылдырып əрлемедім.Жұрт ойын тербетсін деп жаздым оны,Сол ма екен ағаттығым əлде менің?Оны сен жазбаған соң..

Сезбесең өлең күшін жаның жүзіп,Жүргенің қысыр сөзбен күн өткізіп;Жалтаңдап жыр маңына бара алмайсың,Тұрса да бір өзінде барлық қызық.Шертесің..

Ауыл маңын қыдырсам ерте, кеш мен,Көз алмаймын ойланып Ешкіөлместен.Ұқсайды оның кескіні əлдекімге,Шашы ағармай бетіне əжім түскен.Қара барқыт тау..

Құс көңілім құйқылжыған қайда менің?Төгілген көкірегімнен қайда өлеңім?Жыр толы жылдарымнан жырақ тартып,Жаңылыс жазатайым қайда келдім?Алпыс жас..

Алпыс жыл қиды күн мағанӨзінің жылы жарығын.Кеудеме қалай жинағамСыйғызып соның барлығын?Қызуын сол бір сыйлағанЖеткізе бермес сөз айтып.Ойласам..

Жарылқап жерімізді жылда осылай,Жүрекке жылы тиіп келесің май.Қараймыз тамылжыған тұрпатыңа,Тұрғандай өнбойыңа өлең сыймай.Күн көзің қуанышты күлім..

Кейде ақын ұзақ түнге жазад өлең,Демейді ол біткенше маза көрем.Көңлінде түйін болмай, төгілсе жыр,Көрінер қуанышы көп, азабы кем.Ондайда қараса оның..

Сырыңды сенің, партиям,Келемін жете шерте алмай.Қағажу қалсам бар сыйдан,Батар ма жанға дəл сондай!Ойларын жұртқа ЛенинніңЖеткізе жырмен..

Сықасып байтақ алқапта,Сықырлап егін толқиды.Жазғандай өзі дəл хатқа,Сырларын диқан оқиды.Сабағы биік бидайдыңСипайды сұлу мұртынан.Танысын оны..

Шағын тау Бала күңгей көк қияда,Бақ-дəулет ондай жерге көп сыя ма?«Табағы тар жаралған тапшы өңіргеТəңірім несібесін көп қия ма?» –Деуші еді осы..

Жылы кеп жеріміздің тамашалы,Жырласақ қанша мақтап жарасады.Көз жетпес қиырына кең өлкемізТағы да ен дəулетке тола салды.Алатау, Алтай, Орал..

Сөзімді, Хамит, сен екше,Сөйлесем қимас ағадай.Жайың бар жансың ерекшеЖəне үлкен, жəне баладай.Елуге келдің ер жетіп,Еліңе салып көп олжа.Өлеңдер..

Қорқытпа мені сен онша,Шеберлік жолы қиын деп.Жүрегім жылы жаралса,Алатын менің сыйым көп.Серейіп сыртта көрінбей,Сыбана кірсем ортаға;Өмірдің мен..

Төменде тұрып кейбіреу,Түйеді тауға жұдырық...Биік деп өте сол тіреу,Тастайын дей ме жұлдырып!– Шыңдарың шырқау болса да,Шынында менен сен..

Өзіңнен, достым, түңілмей,Жаныңа терең тез үңіл.Дақпыртқа бекер жүгірмей,Серпілсін деген сөзім бұл!Орынсыз оны қолпаштап,Өзіңді сонша қор..

Ақынның күні тым қиын!Толғатқан жанша ол бейне.Толтырып ойға күнде үйін,Толғанып азап көрмей ме?Қиынға барып қайдағы,Қызықты сырлар термей ме?Өнерін..

Бетіне тіктеп қарамай,Сақтағам көңілін ағаның.Танимын дереу баладай,Тарынып шытса қабағын.Мұздаған бірақ ірілікӨзгенің бойын көрсетпес.Төркіні бөтен..

Тойыңда тұрмын, Сері-аға,Толқытып ойлар кеудемді.Түседі сəуле санама,Толғансам ойлап сендерді.Өнері тойға ұласқан,Елімнің ерке серісі:Өмірің бітпес..

Ала бер, достым, Əбділда,Арнаған сыйын тауымның.Коймады деме алдыңаАңқытып Сырдың қауынын.Сабағын созған үзілмей,Бейілі бірдей ауылдың.Албырап қыздың..

Тұғиян жоқ деп айтпаймынТегінде біздің ол шалда.Өзіме қарап байқаймын:Қосылмас онша осалға...Шылғырған надан демесең,Сырында оның мін бар ма?Сыртыңды..

Талғауым, маған көмек бер,Толғанып өлең жазарда.Қолымда дайын шелектер,Барайын мен де базарға.Бағыдан базар белгілі,Бағалы нəрсе көп шығар.Кезіксе..

Көрінген өзім емес, құр сүлдерім,Көз сүзе тегін емес күрсінгенім.Жалт етіп жазатайым бір қарап кет,Кеудемде үмітімдей жүрсін менің.Өмірде өгей жанша..

Туған жер! Сонша саған сүйінемін,Секілді саяң ылғи үйім менің.Төріңде аунасам да, ойнасам да,Шертесің көңілімнің күйін менің.Арнаған несібең көп..

Былтыр да осы тауыңаЕркелеп ем бір аунап.Сондағыдай тағы даƏсем гүлдер тұр қаулап.Жер құлпыра жамылғанГүл өрнегі не түрлі,Тақияға тағынғанТана-моншақ..

Балалар мені бір кездеБаласа кенет атаға,Құлағым көнбей бұл сөзге,Жорушы ем ылғи қатаға.Өрендер қоршап өрімдей,Отырсаң сол бір ортада,Көзіне жұрттың..