Ақылбек шаяхмет өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Жымыңдаған жұлдыздардай не түрлі, Терезелер өмір шамы секілді.Жарығымен түнді тіліп, нұрланып, Терезелер, терезелер... тұр жанып.Қарашығы тəрізді..

Балалар-ай, сезімі игі, ойы таза, пəк көңіл, Сендерменен сүйкімді ғой, сендерменен тəтті өмір, Қиялдарың қанаттанған тым сенімді, əрі ізгі,Өздеріңсіз..

Жаңа ғана бастасам да жол басын, Əкем салған жолдың создым жалғасын. «Қайда жүрсең Қыдыр болсын жолдасың, Жандары нұр ізгі адамдар қолдасын!» – Деп..

Кеудеме толып нұр-сенім, Селдеттім келіп жыр селін. Ботадай боздап жырларым, Шарлады Арқа қырларын.Зымырап өтіп белдерден, Сырғанап өтіп көлдерден..

Ақ таяқпен тауға шықтым,Ерке бұлақ, қайда асықтың?Ақ қайың мен əппақ қойтас,Мекені ғой сан ғашықтың.Бұл жайлауды кім білмейді,Шегірткелер..

О, күн сүйген қарлы шыңдар,Армысыңдар, бармысыңдар.Қабақ түйме, қартамыс тау,Өзіңе мың алғысым бар.Кенде емеспін тамашадан,Ұқсайды екен дала саған...

Ұйықта, далам, төбеңнен ай төнеді, Ұйқылы-ояу қалғысын бəйтерегің. Ұлың отыр барлаумен ой тереңін, Ұйқыңды бұзса біреу, қайтер едім?!Ұйықта, далам!..

Барлық өмір тəуекелден тұрады,Нар тəуекел! Адамдардың ұраны.Болам десең елден ерек, көңілді,Оның да аты Тəуекел.Қалауымша құрам десең өмірді,Оның да..

Тамырыңмен жылытып жер денесін,Тереземнің тұсында тербелесің, Көркейтесің даланың бел-белесін, Қызығың көп, əйтеуір, таусылмаған. Жақсылықпен əлемге..

Басы тауық, сирағы тырна қатынСұлулар сайысында жүлде алатын.Өз тілін білмей, өзге тілді білсеСындырған құс емес пе бір қанатын?!Бірге ішіп..

Ойлап тұрсам, үйде тұрған сандыққаӨте қымбат бұйымдарды салдық па.Торқа, жібек күнге шықпай шірісе,Сау қалғанын қайта тауып алдық па?!Мылтық бар ма..

Болатын бізде шар қайрақ, Қайраудан ол да талмайды-ақ, «Қайратың аз ба?» – деуші еді, «Қайрағым қайда?» – деуші еді, Қалжыңбас ағам күнде ойнап..

Жауын шайып тазарған, Айнадай боп жол жатыр. Қайтты ма екен базардан, Екеу кетіп барады, Көтергені қолшатыр.Көзбен шолып жан-жақты, Келе жатыр..

Құтты қонақ! Үйімді келші көріп,Ілгегі жоқ есіктен енші келіп.Қоңылтақсып қалмасын көңілің тек,Шығарған жоқ мені ешкім енші беріп.Алатаудай жасымнан..

Мода болды бұл күні ала жейде, Көкіректі шалады нала кейде. Тағып алып шоқпардай галстукті, Ала жейде киіп ап барам үйге.Көңіл желдей ұйтқиды ала..

Қара жол үсті ақ шаңдақ,Келеді бір жан ақсаңдап.Көргенде шолақ аяғын,Жанардан кетті жас парлап.Тас тисе ағаш шықылдап,Балдағы кетер құтыңды ап.Дыбысы..

Қабіріңе гүл өсіпті тас жарып, Дəл төбеде қалықтайды ақша бұлт. Тыным алып, мəңгі ұйқыда жатырсың Туған жердің топырағын жастанып.Жалын кешіп жастық..

«Соғыс салған жарақатың жоқ, құрбым, Бірақ оны көп жазасың», – деп күлдің. Соғыс жайлы киноларды көп көрдім,Актерлермен бірге жылап, қайғырып,Қанды..

Көздің жауын алады, Тіршіліктің гүлдері. Өмір қандай бағалы, Өмір қандай күрделі!Біреулерге аңсатқан, Үлде менен бүлдені, Біреуді оймен шаршатқан..

Қайран, асыл жылдарым! Өлең-жырсыз күн кеше алмас ақындай, Өздеріңмен мəңгі бақи достастым. Москваның түбінде, Шейіт болған жиырма сегіз батырдай..

Он үш жасым болмаса егер жүгермек,Жиырма бестің қадірін біз білер ме ек?!Ақсақалдар бала кезде айтатынАттың жалын тартып бір күн мінер деп.Белді..

Жүрек – менің алақаным достарыма ашылған, Жүрек – менің жұдырығым қастарыма ашынған. Жақынымды аялайды, мейірімін төгеді, Жұрттың бəрін құшағыма ап..

Мұң-шаттығы аралас бұл ғаламда,Қандай пайда береді тіл қоғамға?!Көп емес-ау есті сөз естігенге,Аз емес-ау тыңдар сөз тыңдағанға.Тілден артық байлық..

Түсіп өмір жолына,Шыбық мініп, «болдырдым»,Жас күнімнен қолымаБақыт құсын қондырдым.Тез көндіктім тұрмысқа,Тағдыр, шіркін, желкелеп,Ерте кіріп..

Дем алуға ауа тар…Шеңгеліне бүркіттіңТүскендей-ақ сығылады қос өкпем,Бойым дел-сал –Ұзақ ұйықтап, жаңа ғана тұрған жандай төсектен.Əзер тұрмын..