Қадыр әлімқұлов туралы Өлеңдер ✍️

Көйлегің-ай, көк көбелек пішінді,Айқындаған денеңдегі əр мүсінді.Балқып бара жатқанымды түсіндім…Көйлегің-ай, көк көбелек пішінді.Шарап-қылық ішкен..

Күнiм де сен,Күлiмдесең – Балқытасың шоқ болып.Гүлiм де сен,Дiрiлдесең – Өртенемiн от болып.Нұрлы көзiң,Сырлы сөзiң,Шашу болып шашылған.Сазды..

Не iстедiм екен осы менӨзiңдi алғаш көргенше,Ертеңнен ненi тосып ем?Əнiме кiмдi қосып емӨзiңдi алғаш көргенше,Аймалап көңiл хошымен?Көктемiм қалай..

Жанымның нұрын сезгiң келе ме,Ертегi елiн кезгiң келе ме?!Iңкəрлiк дертiне төзгiң келе ме,Тiрлiктен тұлдыр безгiң келе ме?!Жан сарайымды көргiң келе..

Ұмтылып ұлы таңыма,Үңiлем тылсым жаныңа.Көңiлiңнiң көркем төрiнеЫмырт боп,Мұңға малына – Құйылғым келдi тағы да.Қоңырау болып қағылар,Арай боп,Нұр..

Қайтейін, қойдың, жаным, сағындырып,Елітіп,Емірентіп,Сабылдырып.Еркіңе болмысымды бағындырып,Көркіңе көңілімді табындырып.Қиялды қияндатып..

Көрiнбейтiн жiбек жiптей тартылған,Нəр аламын жаныңдағы жарқылдан.Толқын болып тербетесiң жүректi,Шағаламсың –Көкiректе шарқ ұрған.Жүрек шiркiн..

Сағынғанда табылмадым қасыңнан,Самал болып сипамадым шашыңнан.Құстай ұшып жете алмадым, Жалған-ай,Садағамын тамшылаған жасыңнан.Аңсағанда алауыңды..

Айтылмаған сөзiмдiұқсаң еттi, алтыным,Əлдилеген сезiмдiмен де өзiңдей жалқымын.Қамшыладым көңiлдiарманыңа ерем деп,Жеңдiм-дағы жеңiлдiм, –батып..

Мың өртеніп,Мың өшкенмен алқынып,Махаббатпен жолықтық па бетпе-бет?!Сан сұлудың құшағында балқыдық,Жалынбадық:«Кетпе!» деп.Бірі – кетті,Бірі – келді..

Тағы бiр тамшы үзiлдi,Тұнық түн кiрпiгiнен.Аспанда Ай сүзiлдi,Қайыңның бүршiгiне.Сандуғаш тамылжытып,Сиқырлы салды əнiне.Самал да дамыл күтiпЕлеусiз..

Қақтаған жездей қызарып,Қаптаған кірпік ұзарып,Алтын Күн батып барады,Жалқын күн батып барады.Кім білген, Жарқын ғаламға,Салқын мұң болып..

Ақсары талтүс.Тымырсық.Аңызақ қолқа қабады.Тіршілік біткен ыңырсып,Көлеңке іздеп табады.Алтындай күннің жалқыны,Қуырып жатыр,Қуырып,Сағынтып күздің..

Оятып кiрпiгiмен таңДаланы,Паң дала бойын түзеп,Жанданады.Арбалып алтын Күннiң дидарына,Таңғы шық мөлдiреп бiр таңданады.Табиғат..

Жағасы көлдiң,Сырт едi,Өңiрге iңiр қонақтап,Толқынды толқын түртедi,Айдынның төсiн жолақтап.Шағала керiп қанатын,Шалқардың көгiн шайқаған.Қарасаң..

Сылқылдай сүйiп жағаны,Тасбұлақ сыңғыр қағады.Тiзiп ап мөлдiр тамшыны,Бiр тыным таппай ағады.Түбiнде шағыл жылтырар,Жағада жалбыз құлпырар.Айнадай..

Шегi жоқ шалғай,Белес пен қырат.Көз нұры талған,Өз жырын сұрап.Жұпарлы жусан,Бередi сəлем.Қиялды қусаң – Əлпештер əлем.Тартылған тақыр,Сағым..

Қаңтар түні жауған қар,Ақ көрпе боп төселді.Бері өтіп баудан да, Жауып қалды көшемді.Сəукелелі сан ағаш,Сəлем беріп тұр үнсіз.Діңі ғана..

Алтындай жалқын: Сап-сары,Жұқалтым қызыл назары.Албырап піскен бақтардыңАйшықтай түскен ажарын – Тойдырған көзді үзігі-ай! Даланы-дағы алтындап..

Тарқамай қалған тойыңдай,Айтылмай қалған ойыңдай,Сүйкімді жүзін сүйдіріп,Аптабы бəрін күйдіріп,Жазың да өте шықты ма?! Шалдырып өте шықты ма,Кеп..

Нұрын төккен,Үміт еккен,Күлім-көктем жеттің бе:күндерді ертіп күркіреген,жаңбырды алып сіркіреген,табиғаттың тынысындай – бір түлеген..

Əн салып қыр,Дүние тамсанып тұр.Келбетiнен көктемнiң көзiн алмай,Жұлқынады жүрегiм жар салып бiр.Нұр тұнады,Тiршiлiк құлпырады,Қыс көрпесiн Жер-ару..

Өзгеше көрген:Қайыңды,Гүлді,Аспанды,Қуаныш-қайғы,Күлкі мен мұңды – Басқаңды;Былайғы жұрттың байқамағанын байқаған,Күлкіге ойсыз күйініп басын..

Жүйкесін жеген: У мен бал татыр,Жас болсын, мейлі, Кəрі ме;Байлық, Мəнсапты қайтеді ақын,Азат қой оның бəрінен?!Сарай да қажет емес-ау оған,Онсыз да..

Бəлкім мен білмейтін шығармын:Күннің шар екенін,Шыңның қар екенін,Тұман боп торлағанМұңның жар екенін – Басқаша ұғармын?!Бəлкім мен білмейтін..