Сабыр адай өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Хабарын қара жер берді,Қабарып көңіл шерленді.Көкжалдар жортқан мекеннен,Көрсем деп келдім Ерлерді.Бабтардан қалған байрақтым,Бағыңды кетті айдап..

Жайықтың бойы – жасыл бақ.Алтын да сырға асыл бақ.Ағайын келсе бек сыйлап,Алтыннан шашу шашылмақ.Жайықтың бойы – Сарайшық.Сар желіп барда қарай..

Күнтізбесі қопырап үстелімнің,Өңім емес өлшеулі түсте жүрмін.Шағып-шағып тастаған тіске салып,Бұрқырайды қабығы пісте күннің.Аппақ парақ, ақ ноқат –..

Жер жентек,Аспаны да алжасқан ба?Ұқсайды сонау шыңды қар басқанға.Найзағайын суырды қап-қара түн,Тарғыл бұлт тауға келіп жармасқанда.Бұрауы теріс..

Əкесінен артық көріп Дейлді,Бір пəтшағар сен болмаққа пейілді.Қатын-қалаш ісмерсінер сені айтып,Гүл бақшадан құрып келіп сейілді.Мен іздеймін..

Халық көшпек жұттан-ды,Жұтай көшіп құт қалды.Көктей өртеп күл қылды,Жау көзінде сұқ қалды.Басқан да жері аран-ды,« Ханның басын – хан алды.Қардың..

Қасқалдақ көлден қанат сермесін кеп,Сұр мерген атып салды ерге сын деп.Көлбақа көл түбіне кетті қашып,Құдайым мұндай күнді бермесін деп.Əй..

Ер түбіне жеткен күн,Ел бұрылып кеткен күн.Хан ұлында үн болмасҚарадан қайғы шеккен күн.Қара балта жылар ма,Қарағай сұлап құларда!?Сабы ағаш..

Кеудеге қылыш салғандай,Кеузеп жанды алғандай.Қарқаралы дуылғаХан ұлынан қалғандай.Қожайын күліп, құл қарап,Ұлт бақытын ұрламақ.Білтелі мылтық, көк..

Батар күнде – бақ бар ма!?Атар таңым – ақ қарға!Сұңқылдаған көп қарғаСүрінсең содан жат бар ма!?Сүрдік дəурен сүйіне,Сосын тойдық күйіңе,Сəлем айт..

Қосылып ырылдауық, үрегешке,Жосынып жын мен жырмаш жүр емес пе?!Қарқара қауырсынын таққанмененСұқты көз өтпей тұрмас күлегешке.Көлдеуік өткел бермес..

Сұқтанады сан қарға,Арлы жүрек алданба!Түлкі бұлғар құйрығынҚыран бүркіт самғарда.Тобылғылы тораңғыл,Топты жарда боран қыл.Қамсау болар түлкігеҚара..

Арбакеш аттан көрер зорыққанынАт байғұс жолдан көрер сүрінгенін.Білдірмес екі тағдыр торыққанын,Көзінің желмен сүртіп іріңдерін.Арбакеш, ат пен арба..

Ен қазақтың қабағыҚан-қан болып ісіп тұр.Жарғақ тон мен жабағыИығынан түсіп тұр.Мұз жаласам басылмасКөңіл дертім асқынды.Жан жарасын жасырмасИт..

Əже-төбе, əлди-көк көктем келді бүр шығып.Бүрге біткен тамырға бүлкілдейді жыр сіңіп.Кімді күтіп жүр екен,Етектері гүл екен,Əр төбенің басына..

Ел жадағай, Ер сыңарсыз тұл шығып,Күй кештік-ау екі сүрлеу, бір шыбық.Көпті ойлаған,Кекті ойлағанСоңғы шалдың сүйегінӨзімшіл топ көміп жатты..

Алтын арба,Күміс күйме – Маңғыстау,Алтын қазсаң белден-ді.Кестелі қырШархат жаулық мекенім,Тұяқ серпіп серменді.Енді қанша шыдайды –Деп тұрғанда..

Айға талас ақ жұлдызМанарланып қарайды.Жұлдыз тектес ұлдарынЖұлқып-жұлқып санайды.Сүйген құлы Алланың Пірім Бекет қуаттан!Жетім қозы отығар саған..

Шыңғырысқан кімдер бұл, шыңнан ұшқан қылаң ба!?Көктен келді бір дауыс,«Ұлтым» деген ұран ба!?Жерден келді бір дауысҚағынан қашқан құлан ба?!Жар..

Білмеген ит тірлікке таласуды,Бөрімен бөліп ішкен қара суды,Ақ шұбат, ақ дастарқан дəмім балданКөшкен жұрт, көл дария дəбім қалған.Ə, жалған, əлай..

Қара түннің қою шашын жастанып,Қаратау тұр, Хан ұлындай мастанып.Мен қараймын жұлдызы жоқ аспанға,Жұдырықтай жүрегіммен жасқанып.Шамы сөнген бөлме..

Үміт – Хақтың шырағыСəулелі шақ, нұрлы күн.Үміт – көктің бұлағы,Біліп жатыр кім құнын.Үміт – соңғы өміріңЕң алғашқы талпыныс.Не тілемес..

Əділ Алла тек бере көр ырыс-құт,Əлсіздерге берекелі бірлікті.Хақ қалауы – адамзаттан тыныштық,Ұлттан жат қыл, рəсуа тірлікті.Барлық құлға жер бетінде..

Ақын өлсе көме салың тас басып,Керек емес басқа түк.Өз жүрегін ел ұмытпас ері мен,Халық өзі тауып алар тап басып.Дұға қылар құран шығып тəліммен,Ақын..

Бір аяғын қақпан шапқан қарысып,Бір көкбөрі келе жатыр алысып.Алқымынан аптап буып барады,Атып еді таң ысып.Көкбөрім-ай көп жорытқан..