Рафаэль ниязбек өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Ата көзбен қараған адамдарға,Көп барушы ем ауылға атам барда.Иесіне тартқан ғой,КиесінеНардың жүгін көтерген атандар да. Адам болып,Жігіт боп ес..

Айналаңды осынша шолармысың,Сенсің бе әлде қолыма қонар құсым.Шөккен әлде Қаратау – қасіреттенКөпті көрген қарт бабам болармысың.Оу, Тайтөбе, төсінен..

Ауылда туған қыз ең сен,Сұлу боп өстің ай мүсін.Шаншыла біткен құз еңсеңҚондырмақ елдің қай құсын.Үзсін деп ерте үмітін,Жүрдің сен тіпті өң..

(Ақын ел ішін ала тайдай бүлдіріп бара жатқан бір сотқарды алдына шақырып алып, оған былай деп қаттым кейіген көрінеді)Заман азған жоқ –Азған..

...Көк түтін құшағын кең жайды аспанда,Екі жақ айбалтасын қайрасқанда.Сан мың боздақ қиылдыӨлім - ӨмірТістесіп бір-бірімен шайнасқанда.Сонан ба тас..

Өзіңді ылғи қара ұйық қиынға атып,Күйбеңменен жүрмедің миың қатып.Жырдың ақ боз атына қарғып мініп,Тарып келе жатырсың құйындатып.Омырауын көк сауыт..

Ертеде, көне замандаҚасірет қанша жол алған.Қор болып талай жаманғаАсылдар қанша тоналған. Айтайын енді мен несін,Сұмдыққа жаны құштар ма?!Болыпты..

Табиғаттың қойып ем несін бермей,Соқыр етті,Отырмын көзім көрмей.Алаулатқан жастық таАмал қаншаБір қырқаның қалыпты төсінде ермей.Сонда да еркін..

Бау-бағымнан естіліп бұлбұл әні,Жайнап тұрған кезде осы гүлдің әрі.Тереңірек сүңгісем деуші ем көлгеҚалқып-батып бетінде жүрмін әлі.Сүңги алмай тым..

Сапарымның жасармын жоралғысын,Көрсетеді өзі де жол арғысын.Бастайтұғын құлшынып мені алысқаТемірқазық, жолбасшым болармысың.Туған жердің жазы мен..

Бірге өскен дос кезігіп кешегі,Үйленгенін әңгіме ғып бөседі.Тойларында болғандар да солардың,Бақыттары шіркін жанған деседі.Жеңгем ол да ойнап бірде..

Секілді бір бөлігі бар арманның,Өзі ме ең бұлақ сынды жаңа арнаның.Мен сені тауып алам кетсең де, еркем,Ішінде адастырып қара орманның.Даланың құя..

Бес тиын бер бал ашамын,Дейді цыган өршелене.Сонда менің болашағым,Бес тиынмен өлшене ме?Жоқ, жоқ цыган өр кеудемде,Жалын жатыр от-жігердей.Сенсіз де..

Бұл ғасырда білемін озған бағам,Дүниеге мен бе екем көз салмаған.Қопарылып бомбадан кетпесе жер,Қара таспын орнымнан қозғалмаған.Ауыл үстін жайлаған..

...Кетейін деген болып бас қатырмай,Көк тамшы сорғалайды тасқа тұрмай.Әйтеуір, осы жартас тым ызғарлы,Жауына шын өшіккен хас батырдай.Басынан соның..

Жүзінен жеңімпаздың өпсін гүлі,Қазақтың шын сайыспен өтсін күні...Ортаға шықты екеу тас түйін боп,Қадай сап қара жерге көк сүңгіні.Екеуі ат үстінде..

Жас едім, қыздан бұрын жыр, ән құштым,Тұрады көз алдымда ұранды ұшқын.Сағынсам, ата мекен, жетем сағанЖармасып қанатына қыран құстың.Өрліктің мақсұт..

Құласам мен құлаймын құшып бір ән,Жараны несіне әлгі ұшықтырам.Биіктік бұлТуғалы көрмеді бірТөбемнен қарға түгіл ұшып қыран.Пырақтар әлі талай туады..

Сұңғыла ғасырлардың көзін көрген,Шежіре қарт шығарсың сөзің мерген.Төбеңе жай түссе де дір етпейсің,Табиғат саған қандай төзім берген.Тайтөбе, тоңдым..

Өрліктің мұрат көрем жоралғысын,Қолыма қайта айналып қонар құсым.Алатау – бой жеткен қыз,Бұла Талас,Сол қыздың тал бұрымы болармысың.Найзасын өз..

Табиғат, берсе керек барын маған,Жақсы ғой жоқ болса да тарынбаған.Бұлағым – келе жатқан тізгін бермейАқ берен ақ арғымақ арындаған. Өзіне көрген жоқ..

Бұлағың ем ілгері ойлы аттаған,Қызығымды жатсын деп тойлап далам.Сұсты мерген бармаған құзарындаЖас киіктің лағындай ойнақтаған.Бұлағың ем жырым от..

Кеудемде менің болмаған әсте тұл ағын,Самала нұрмен астасқан мынау тұрағым.Асығып қайда барасың, жаным, босағаңдыталақ қып,Бұлқынып аққан..

Мен білсем барар жерім Ар алды тек,Самалмен тал-шаштарым таралды көп.Нар шыңым күн көзіне қол созады,Кім айтар мені тастан жаралды деп.Сан биік..

Кеудемнен ұшады анау барлық қыран,Солардың жанарында жаныпты ұран.Найза шың жүрегім бар,Жауды көрсемОрнымнан жауынгер боп қарғып тұрам.Қызулы мұндай..