Рафаэль ниязбек өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Жүрегімді нұрымен жылытқан мың,Көріп туған атқаннын күліп таңның.Осы ұлымды, ей, Өмір, өсірмегейБірі ғылып қадірін ұмытқанның.Тербетілген даланың..

1Жетісудың тигесін түлегіне,Айналды ма сол елдің тірегіне.Жерік бола бастапты әйелдеріЖолбарыстың сұлтан-шер жүрегіне.Ермек қуған жас пері – жас..

Түлкі ішігі –Ақша қар шыңда жатқанЖетісуды көрмейсің мұңға батқан.Атай салған жоқ шығар Жетісу депЖеті өзені болғасын тулап аққан.Қазақ жақсы білген..

Шырай берген таңдардың арайына,Құлай келген жігіттің талайына,Нағыз асыл арманға не жетедіШырақ жаққан жаныңның сарайына.Армандаудан, әрине..

Жамбасында жөргегі мың тапталып,Жатты сәби төсекте құндақталып.Шыңғырады жүрегі әлде не депҚос жанары көз жасы – мұңға апталып.Тұрсын мейлі дүние..

Бағыты мен бағдары жөн көрініп,Жатпайды қарсы алдыңда жол керіліп.Жұлдыздай жүйткіп аққан машиналарҚұриды жолдан тайса төңкеріліп.Тың жердің..

Абыз жүрек бата алып көне қарттан,Болмасаң да сен сардар жебе тартқан.Кіндігімнен өрген сен бір перзентсіңБір арманды қуалап келе жатқан.Сенің әлі..

Еркеміз бе,Жоқ әлде серкеміз бе,Қарасақ та өмір боп өлкемізге.Қара мысық –Жалқаулық түспей қойдыТас түйін боп жабысып желкемізге.Жігіт едік ел-жұрты..

Баллада1Қол ұстасып екі дос жүрді күнде,Түсініскен жанбыз деп жыр тілінде.Сол екеуі кештетіп келе жаттыАстананың көгілдір бір түнінде.Жанарында..

Тартады ылғи бір жылпос сөзге мені,Сыр сұрайды,Сұрасын өзге нені.“Ашық ауыз” деп күлмек былай шығаНе болды екен жазғанның көздегені.Қалың күпі..

Жайнай берші, дүние, тербетіл де,Не көрсем де –Барлығы келбетімде.Қасиеттің қадірін білмес ем-ау,Болмаса егер қасірет жер бетінде.Жайнай берші..

Жүрме қайбір өңірде,Әр түрлі боп кезігеді темір де.Тереземіз тең дегенмен,Алайда,Сан алуан адамдар бар өмірде.Жүрме қайбір өңірде,Бірдей нәрсе жоқ..

Көз тіккен сонау заңғарғаҰстаздан өткен жан бар ма?!Шәкіртің – жасыл көктеміңҚол созған алғы таңдарға.Жалындап шығып көк белге,Жарқырап нұрың жетті..

(Әні бар)Шуақ көрмей қыздардың көз-күнінен,Жетілмейді жігіттер өздігінен.Гүл атпаған сояудай жүрмін жалғызЖеміс-жидек піскенде..

(Әні бар)Нұр ұшқындап мөлдір қара көзіңде,Жарқыл қағып жүресің – ау өзің де.Аққу құстың өзі ме екен деп қалам,Халат киіп шыға келген кезіңде.Аққу..

Тұла бойым неліктен сілкінеді,Жүрегімнен Расул боп жыр түледі.“Тентек” дейді оны жұртСол тентектік –Тектілігі шығар-ау...Кім біледі.Өйткені ол асуым..

Көк ала бұлт көгінде түтіндеген,Күттім сенің бағыңды күтілмеген.Ағаңа енді не дейсіңӘй, інім-ай,Шұрық тесік көңліңді бүтіндеген.Сырымды да жасырмай..

Жаралдым ба кім білсін жыр-алыптан,Жерім, сірә, болмапты мұң танытқан.Сан қалыпқа жүрсем де түсіп шығыпӨзгермедім алайда бір қалыптан.Жүргесін бе..

Инеңді жоғалтқандай көк далаға,Тесірейіп, қарағым, көп қарама.Мен де өзіңдей асылды көп жоғалттымІлесіп жүрген кезде көп қараға.Тесірейіп, қарағым..

Басымдығын өзінің сезеді ме,Кетеді еніп біреулер кезегіме.Көп сарсылдым тірліктің түсіне алмайКөп жағдайы дәл келмей есебіме.Айналама жанымның сыйын..

Жайлауыма қондырмай айды ұнаған,Қандай бәле құшағын жайды маған.Ағам едің қазақтың дәл өзінен –Момындығы, түр-түсі айнымаған.Сырқат дейтін түбіңе..

“Көз алдыңда балаңның ержеткені,Жұлдызыңның жанғаны жер-көктегі”.Осыны ойлап, көтеріп келеді анаҚызыл шақа сәбиін жөргектегі.Жұрттың бәрі анаға..

Құмартпадың ән-сауық, күйге қалай,Сабақ оқып бармап ең биге талай.Кілең бестік тізілген Мақтау алып,Құстай ұшып жүгірдің үйге қарай. Арша жүзің..

Түні бойы қаңтарған “таңасырып”Бастаған-ды тірлігін дала асығып.Мезгіл еді –Сапарын жалғастырғанҰясынан жорға күн жаңа шығып. Жорға күннің шашырап..

Бүгін міне кеудеме желік кіріп,Мені өзіне барады еліктіріп.Дүниені мен қалай шайқамаймынОрдалы отыз беске келіп тұрып.Сері мінез, сал жүрек..