Сағи жиенбаев туралы Өлеңдер ✍️

Көкшеге біздің бұлт үйір,Таңдай ма сұлу бұлттар да?Не болады екен үрпиіпТөсіне таудың шыққанда.Бір көшіп, қарға бір аунап,Көкшенің..

Еркеш ИбраһимгеБасында биік-биік шың ағарып,Бауырында сыңғыр-сыңғыр бұлақ ағып,Бүкіл тау қоршайды екен ОқжетпестіШаншылып,жан-жағынан тұра..

Аспанды кенет тарылтып,Ауылды жерге бұқтырып,Астан да кестен...Сабылтып,Жарқ етіп...өте шықты бұлт.Селк етті дала суынып,Шағылдың іші..

Жорықтарға шығушы еді топтанып,Жасыл көздер,қызыл көздер шоқтанып,Дүрліктіріп алыс-жақын ауылды,Жарып кетіп,жұлып қалып, жеп қалып.Көп болатын,тоқ..

Жер үстінде көп екен ғой мақұлық,Тор ішінде талайы тұр аһ ұрып.Күдірейген көкжал да жүр кәдімгі,Атышулы арыстан жүр ақырып.Бір жас жігіт аралатып..

Ол –бізбенен көрші аулада тұратын,Ешкім жоқ-ты оған қарсы шығатын.Балалардың бәрі содан жасқанып,Мысы құрап,іштей ғана тынатын.Бүкіл бала соны ғана..

Қарлығашым, қарашығым алғашқы,Менің құйттай жанашырым алғашқы,Көкірегімнен өсіп шыққан өзімнің,Дүниедегі дара шыңым алғашқы.Кеудемдегі балғын гүлім..

ІЖаз күйін шертіп бұлбұл құс,Жас гүлдер бүршік жарғанда,Мен болып құйттай бір жұлдызТөбемнен туа қалғанда.Алдымен келіп бар елдің,Алғашқы сүйген сен..

Бұлт секілді жел күнгі,Біз баспаған тау бар ма?!Сенің жүдеу көңіліңді,Мұңлы әуенім аулар ма?«Әлди әлди...» дегенмен,Айтар әнім жоқ бүгін.Қол тимеді..

Би де билеп, ән де шырқап береміз,Бізбен мынау соғып тұрған жел егіз.Біз де тынбай жүгіреміз, өйткені,Бұл дүниеде жоқты қуып келеміз.Осылай-ақ..

...Түйілген бейжай тыныштық,Тоқтаған шаңғыт шабуыл.Сан күнгі сойқан ұрыстыңСаябыр тапқан шағы бір.Көктемнің майса желегі,Түтіндеп жатыр..

Билейді белін мың бұрап,Найзағай бұлттың ішінде.Көтеріп басын гүл-құрақ,Қарайды сол бір мүсінге.Ақ жасыл – алтын сынадай,Ағады кейде көк..

Арысын күткен арудайАқынын қанша күтті өлең, Жана алмай қалған жалындай,Басталып барып, бітпеген.Секілді гүлдің сағағы,Сарғайып қағаз..

Асты күн сонау асудан,Беткейде самал салқындап,Талдардың ұшар басындаСоңғы бір сәуле жалтылдап.Ақырын мүлги бастады,Аласа таулар бүк түсіп,Түксиіп..

Қызық емес, қыз емес қуғаным да,Құлқын іздеп жүргем жоқ қу қарынға.Мені күтер гүл де көп үлбіреген,Мені күтер үй де көп қырларымда.Келем ылғи сонда..

Жалпақ жатқан әлемгеЖетті Күннің дәулеті.Күн болғасын әуелденКөп болды оның әулеті.Барлық ой мен қырқаны,Толтырды ылғи ақ нұрға,Өйткені оның..

Көп болды ғой мінбегелі құр атқа,Шарт түйіліп шықпағалы қыратқа.Асауларды ақ сорпа қып келетін –Қайран кездер қалып қойды-ау, жырақта.Сол бір кезді..

Мен еліммен бірге өттім бар асудан,Қақ айырылып жол тарттым қара шыңнан.Бұлт жайлаған тауларды сілкіндіріп,Бұғауладым теңізді аласұрған.Таптатпадым..

Түрендер түскен адырға,Сең жүріп өткен сайлардан,Есіңде ме, аға,ауылғаОралған күнің майданнан.Қызықты –көптен көрмеген,Ол күніЕс жоқ жұртыңда.Түстің..

Көктемгі көкшіл жазық,Қиыр дала...Құйғыттық қырғақарай дүйім бала.Аспанда үрей де жоқ,дүлей де жоқ,ДүниеніКөргендейміз бүгін ғана.Үстінде арулардың..

Қапсағай бойлы,Кең кеуде.Қалмаған әлі сөзінен.Тоқсанға таяп келгендеАйырылды қария көзінен.Отырды үйден шыға алмай,Қалыңдап кәрі бұлт-қабақ,Жартаста..

Келін келді–көріңдер,Көрімдігін беріңдер.Келін көрем дегендерКәне, маған еріңдер.Шампанды да құйыңдар,Шашуды да төгіңдер,Босағаға иірілмей,Берменірек..

Ал, кәнеки, ағайын,Асқақ әнге салайын.Басы болсын бұл тойдың,Шырқап-шырқап алайын.Кеңейтейін әніммен,Көңіліңнің сарайын.Жырым менің..

Жапырақтар қарғып түсіп теректен,Бет-бетіне кетті шулап кенеттен.Бір бұтақтың бойындағы бар көркінБір-ақ сәтте тонап кетті жел-өктем.Қалды қатып..

Баяғыдай жатыр үнсіз Жем ағып,Жас толқынды жүгіртеді жел алып.Ашылғандай көкірегім сарайы,Туған жерім ауасымен демалып.Барлық үйі сол күйінде тұр..