Қабиболла сыдиықұлы туралы Өлеңдер ✍️

1.Білместің неге керек сандырағы, Қоңыр жел мейірімді қандырады. Даламның дарқан сазы бауырағанда, Дариға-ай, жүрегімді жандырады.Неліктен, дала..

Шалқар құлаш, кең көсіліп жатқан жер, Күн күл болып, таң өртеніп атқан жер.Талай арман жалқын күндей батқан жер, Талай ана елі үшің ұл тапқан жер...

Ай-хай, дүние, Атырауға жаз келер, Айдындарға аққу, үйрек, қаз келер. Кіреукесіз аспаныңнан айналдым, Жасыл қырға жадыраған саз келер.Келер жаз да..

Аспаны қандай жап-жарқын, Түндері қандай сап-салқын. Желкілдеп өскен желпініп, Бидайық, жусан, қияғы, Ауып бір келген ала бұлт Сатыр да сұтыр құяды...

Дариға, дала, қашан бір көңілің тыншыған?! Құмыңда қызыл қияғың жасыл сыңсыған. Ақтамақ құмды сүйем деп келіп сумаң жел, Сықылық атып ернімен улы..

Туырлықтай тұтасқан, Көрдім жердің семізін. Жұпар иіс жусанның, Бидайықтың теңізін.Сыбдыр-сыбдыр қаракөк, Кеуде керсе бал құрақ. Сұлатып сап барады..

Дауылыңнан күй үйреніп өтейін, Толқыныңнан би үйреніп өтейін. Тереңіңдей тұңғиық ой ойлайын. Дүние - әлем сырларына бойлайын. Шаршасам да, сүрінсем..

Ойсылқара жануар:Нар, інген, үлек, аруана –Атың көп, бәрің де түйесің бір есім.Әлсіздік, кірпияз ұғыммен күресіп,Шөптің ең сілтілі ащысын..

Қайран менің жеңешем, Кімге болар теңесем? Ағекемнің касында, Барша бақыт басыңда, Болғаныңды көріп ем, Толғаныңды көріп ем, Өз балаңдай көріп ең. Ақ..

Сержан ШәкіратовқаО, ғажайып, сілтеуін-ай шіркіннің! Күйлеріңнің тасқынынан сілкіндім. Нажағайы жай түсіріп күлкіңнің Күлі көкке ұшты талай..

Екі сай Өзен, Талақ қапталдасқан,Аңғарын әжім-әжім қатпар басқан. Ертеде теңіз болған жер деседі, Шертеді ол туралы қарттар дастан.Сан ғасыр..

Ақ кірпік қыс кеп сақылдап, Өлкеге салды тақымды. Ауылға Боран жақындап, Ышқына келіп ақырды.Қыңсылап Боран үреді, Ұлиды ауыл сыртында. Кекетіп Шопан..

Теңізде жүзген сеңдей бір, Далада қалқып шоқылар. Сүттей жарық ай нұры Қоянның жүрген іздеріЖазудай болып оқылар. Сары құмды билеткен Сал-сері тентек..

Ғашық болдым өлердей-ақ құмартып, Сенде сондай бір мінезді шығардың.Жол торыды Бекежан мен Қодарлар, Бұл заманда болмаса да шығар түк.Мен даланың..

Би билеп бұлақ жаңа тапты көрік, Өң берді күн жүдеген бақты көріп. Табиғат жер-ананы жасандырып, Көз тоймас асыл шапан жапты келіп.Торғын көк қалай..

Көк алалы толқындар ирек-ирек, Жас баладай жарысып, жағаласып.Бара жатқан секілді жұлқып, сүйреп, Бір-бірінен бір нәрсе ала қашып.Жөңкілгенде..

Бір емен жапырағын жайып болып, Маңына өркен жайып, байып болып. Кешегі тұрған жерден жып-жылас боп, Кетті екен қайда-қайда ғайып болып?Десем де құр..

Сағынып ауылымды, елге жетсем, Бас сұғып есігіңе, келмей кетпен.Қоңыр тауық сияқты коңыр үйде, Апа, аға туып-өскен, мен де ержеткем.Қараймын..

Мұңартып таудың жота, қырқасы да, Қою бұлт қонды шыңның сұр тасына.Құз, қия жақсы қорған болса дағы, Қойнауда жасыл орман томсарады.Жігіттен орман..

Әкең сенің балықшы, Теңізде ескен телегей. Талай олжа алыпты, Өр дауылды елемей.Толқындарда бұрқаған, Сен де өсерсің шынығып. Әлдилейін шырқап ән..

Бұрын ғана көруші ек суретін, – Теңіз! – деген осы ма құдіретің! Толқындары таудай боп тулап, шулап, Жақпарларға лап беріп жүгіретін.Жатқандығын кім..

Мәуелі бақтай жайқалған бұл бір ұяға, Риза болып қарамас кімдер қиядан?!Мерейі биік бұлттардан сонау әрі асқан, Ғажайып бұл бақ аспанмен бойы..

Сен ойлайсың көшімен тіршіліктің Сүреміз деп жай ғана тіршілік күн. Сен жасымас жігердің үлгісісің, Саған қарап өзім де құлшыныппын.Ауыр жылдар..

Туған жер, келем тебіреніп, Сезіммен лаулап жалын боп. Алдымнан шығар еміреніп,Бірақ та сары шалым жоқ. Есептеп күннің ретін, Мен келер деп..

Туған жер, тепкі көріп кетіп едім, Кеткенмен не мұратқа жетіп едім?! Телінген тел жүректен тірі айрылған, Жалғанда жаны жара жетім едім.Жүректі ғашық..