Бауыржан үсенов туралы Өлеңдер ✍️

Мұңым бар бір басымнан асып кетер,Асып кетер, өмірге ғашық та етер. Мен осы жүргем жоқ па, қарап көрші,Жылуын жүрегімнің шашып бекер? Арманым шеті..

Қайтыс бопты атам Нартай да,Күйзеліп қалдым мен демде. Шежіре айтар қарт қайда, Шалғайдан енді келгенде.Қос соғыс көрген айтулы ер,Қайырлатыпты..

Үнсіз тұр мола айқұлақ,Жасырып дүние кеңдігін. Сағыныш пенен қайғыны ап,Басыңа тағы келді інің.Көзімнен жастың тамғаны-ай,Езгілеп жанды ауыр үн.Хал..

Шағала арман Жөн сілтейді шаңқылдап маған алдан. Сәтті күні көтеріп желкенімді,Ұзап кетіп барамын жағалаудан.Желкенді жел кернесін,Күтеді бүгін де..

Боз далада шұрқырап құлан-шабыт,Түн қатып жүр кірпігін қырау шалып. Құлан – шабыт үнінен қарғып тұрам,Тәтті ұйқымнан алғандай жылан шағып...

Шыр айналып арқанда тұрған әрең, Шұрқырайды үйірсек қырда дөнен... Жыр құрасам деп едім қоштасқанда,Батарының алдында күн даламен. Шың басында..

Жүрген жері әрі айқай, әрі сүрең,Ілесе алмас арғымақ шабысымен.Диюларға мініп ап азынаған, Дауыл жетті сәске ауа салысымен. Пәтшағарың не деген..

Жабырқасам көзіме жас келеді, Жанарларың бұлтсыз аспан еді. “Әй, жеттім-ау”, – дегенде бұлың етіп,Алдап кеттің сағымдай сәскедегі.Қабылдамай жанымның..

Өрекпіген өкпек болып, Жел аңғардан шықты есіп. Түнгі аспанда топ-топ болып,Бара жатыр бұлт көшіп. Шашыраған отар сынды, Шөп іздеген нар болар. Бауыр..

Сая қып Астананың барқыт түнін,Сен мені құшағыңда балқыт, күнім. От көрген көбелектей келе берсем, Ол сенің бар сұлудан артықтығың.Саған деген..

Ашамын да кеудемнен ең тереңді,Жан жырымды жасырмай шертем енді.Ақкөз жырды төгетін бозбала ақын,Махаббаттың аулына ерте келді. Мөлдір шыққа етегін..

Шаттығы көп бозбала жұмбақ шығар, Арманы асқақ, алайда шыңға ап шығар. Жолдастары жыр қуған “кіл бақсылар”,Кім біледі олар да жұмбақ шығар. Көңіліміз..

“Санаушы едім ғұмырлық жолдасыма, Сенуші едім бақытсыз болмасыма...” Дедің дағы бұрылып кетіп қалдың Ренжісіп қалдың ба болмашыға. Сүреңсіз ой..

Өмір сенің сырыңды түсінем деп,Қызып алсам жыр оқып, ісінем көп.Бірақ, бірақ қыранмен қатар ұшқан,Айтшы маған неліктен күшіген көп.Өрнегімді бетіңе..

Қалайша ұмытам сол кешті, Сол кешке жанымның обалы. Жүрегім өртеніп зорға өшті Күйігі жазылған жоқ әлі. Есіме түссе-ақ қиналам, Елесін тартып ап..

Құпиясын ашпайтын тылсым ба едің, Жетпей қойды-ау өзіңе күрсінгенім.Селт етпейсің арнаған жырларыма,Бүйтіп ақын болғаным құрсын менің. Жалықтым-ау..

Жуалының түкпірінде ауыл бар,Ей, бұлттар сонда барып жауыңдар.Сол ауылда қыдыр дарып, бақ қонғанАғайын бар,Ауылдас бар,Бауыр бар. Сол ауылға аспан..

Жазу керек, Жазбасам болар емес, Үнсіз жүрсем мені ешкім шора демес,Бір ерегіс бар еді тағдырыммен,Қояр емес тыншымды ап сол ерегес.Ештеңемді ешкімге..

Мен неліктен жүре алмаймын кеудемен елге біткен, Бұзақы деп, тентек деп ат қойыпты, Құтыла алмай жүргенде пенделіктен. Үзілер деп қорқамын жүйке бір..

Сыздап кетті жүрегім сені көріп,Кездескенше кетпедің неғып өліп.Маңдайымнан сүймедің еміреніп Тулақ болған тұлпардай тұрсың әзер,Алғанбысың тағдырға..

Орындалмай көңілдің көп тілегі, Көкіректі ұстара боп тіледі.Жыр аптабы татырмай тамшы жаңбыр, Соңғы кезде тым өртеп кетті мені. Көз алдымда көлбеңдеп..

Тоңазыдым, Түн бүгін салқын ба еді? Таулы ауылым сынап тұр бәлкім мені. Мына жақтан шу етті бір қора ит,Ана жақтан әңгі есек әңкілдеді. Сылдырады..

Жігіттер ірі – туасы нардай, Қайтпайтын қайсар, кіл бекем.Жусаны жұпар, жуасы балдай,Жампозы жердің бұл мекен.Қоршаған таулар кереге сынды,Бұлттарға..

Ғашықтарда қалайша болсын айып,Төреші ғып кімді енді, жөн сұрайық. Болмашыға келіспей екі жерде, Қиратардай отырмыз томсырайып.Қуат алып сендегі от..

Біресе жаңбыр,Біресе жауар қар кенет.Езілген көше, Еңсесі түскен тал, терек. Шатырдың астын мекен қып алып шықпайды Шықылықтаған шымшықтарға да жан..