Сабырхан асанов туралы Өлеңдер ✍️

Мен сені сүйем десем, сүйме дейсің, күйдірме мені өйтіп, күйме дейсің. Көктемде жанған жаңа жауқазын ем, бетіме самал боп та тиме дейсің.Кейде өзім..

Сен емес пе ең жүрегімнің сенгені, таңда туар жұлдызға сол теңгеріп. Секілді бір тұрып қалған жайың бар, Сүйе жаздап, сүйе жаздап сен мені.Болмадым..

Көрсем деп қанша келдім, көре алмадым, көктемдей көңлі көкте өр арманым. Кетсең де қай жерлерге, қай жақтарға, бәрінен дұрыс болар оралғаның.Орал да..

Оралым менің,Оралым менің,болса да қанша кісілер ымдар,ұйтқыған сезім,бораным менің,өзіңдей мені түсінер кім бар.Айналып нұрға ұшарсың демде, құшағын..

Бір сен деп кеудем нұрға толар менің, не болса, бола алмайды сол ермегім.Жас шағым, қайта айналып келер болсаң, қайтадан мен бір гүлің болар ма..

Жас күнім оралар ма, тау мұнарға оранар ма, күркіреп тасып өзен, толқынға толар арна.Көктемім оралар ма, өткенім оралар ма. Қыдырсақ, қызыл гүлдер..

Орал, орал, орал шағым, жас шағым.Мен білмеймін,бүгін қанша жастамын.Көз ұшында күліп тұрған өзіңді,көз ұшында тұрып іздей бастадым.Орал деген..

Жастық шағым,мол қазынам, кенішім,өзің барда,қойғандай-ақ келісіп,қыздар біткен күрек тісін ақситып,күлетұғын сияқты еді-ау мен үшін.Соның-соның..

Жас болып өткен,мас болып өткен күндерім,шамдай күндіз, самала отты түндерім,бақшы-баудан,ақша таудың қасынан,емін-еркін естілген шат үндерім.Жас боп..

Ағайындар, айтыңдаршы, айып па? мен бір қызды іздеп келем Жайыққа. Өзіменен бармап едім бақтарға, өзіменен жүзбеп едім қайықта.Көктемедекең даланы..

Қызық қыздар шақырып мұңдаласып, шын ақындар болады күнде ғашық. Оған куә қазақтың шаттық тауы, оған куә қазақтың мұң даласы.Жүргенімен жұрт құсап..

Шым баттым сезімге, тастай боп баттым мен. ойланар кезімде, ойсыз көп жаттым мен.Түймедім түйін де, үлгермей ес кіріп. Сол сәби күйімде, кеттім мен..

Егделікті баспа менің бетіме, қара одан да гүлжазира ниетіме. Кетірем деп жүріп менің бағамды, өз бағаңды кетірме.Болсам да егде,қалған жоқпын..

Халық ек түсінісер ыммен ғана, құндағы болған ыстық күн мен дала. Бұл күні түсінісер болдық: «сүйем,сүйем», деп шуылдаған «жынмен» ғана.Күндер бір..

Қиялданам қарап жатып жұлдызға, Айға қарап жатып және жұбанам. Бала кезде ғашық болып бір қызға, осы аспанның астында мен жылағам.Есім шығып әсем..

Қиын ғой қыз бенен бұл өлең деген, ерекше екеуіне елеңдегем. Күн бойы күдер үзбей күтіп жүрем, дегендей болғаннан соң келем деген.Кетеді кеудем кейде..

Ойнақтап біраз жерге келдім мен де, бақытты бірі екенмін елдің мен де. Ай мен күн аспандағы сөне жаздар, жарқырап қуаныштан мен күлгенде.Көретін..

Жер бетінде келе жатыр бір жас қыз, жел өтінде келе жатыр бір жас қыз. Жермен емес, толқындармен жүргендей, тербетіліп келе жатыр бір жас қыз.Гүлдей..

Көк аспанда қылау жоқ, келгені ме жаздың бұл? Көк шалғынға бір аунап, көкпеңбек бір жазам жыр.Көтерілді қызып күн, кіріп кеттім бауыма. Көрмегендей..

Жапырағы жайқалып,жаз келді,қыз көзінен байқалыпназ келеді.Бұл жалғанда ешнәрсе бірдей емес,біреуге– көп,біреуге– аз келеді

Көктемім менің бітпейді, етпейді әсер ызғар да. Көктемім менің бітпейді, бетінде жердің қыз барда.Көктемім менің бітпейді түк емес оған зарың да...

Көктемім әлі біткен жоқ, біткен жоқ менің көктемім, жайнап, жанып, жарқырап, жалын атып көкте күн. Аспанымда ала бұлт ауық-ауық жиналып, көрсең..

Көктемім әлі біткен жоқ, біткен жоқ менің көктемім, тиыла да қойған жоқ кеш сайын қаңғып кеткенмін. Жанартау менің жүрегім жалынын шашып тұрғанда..

Біткен жоқ көктем әлі, күн нұрын алғасын көп, қара тал көктеп алып, құлпырды жап-жасыл боп.Күн санап қуаттанып, жасарды кәрі емен. Қалқама шуақтанып..

Ей, жайнаған тұңғыш нұрлы көктемім, саған деген алғысым мың, көп менің. Желдей есіп өтсе қанша көктемдер, сен жанымнан ұзамадың, кетпедің.Жер-жаһанға..