Бөлім: «Тақпақтар»

Жаңа ғана пiсiргенБұл ып-ыстық сүт едi.Асығып тұр iшугеҚалай шыдап күтедi?..Серiк бiраз кiдiрiп,Суығанын тосты ма?Iшiп алды сiмiрiп,Суық суды қосты..

Күнде-күнде сабақтан,Кешiгедi бiр досым.Көрiп мұны сағаттанТүзелмей-ақ жүр досым.Бiрде бiздер жұптасып,Оған кеңес берiстiк.Бiр пiкiрдi құптасып,Бiз..

Етiгi бар əдемiӨзiне шақ əсем-ақ.Жылайды ол əдейi:«Жаман етiк», – десең-ақ.Бұл қиқардың шатағы:Күндiз киiп ойынға,Төсегiне жатады,Етiгiн ап қойнына.

Ұйықтар кезде төсегiнСалып берсең төр жаққа,Таң атқанда жатадыЕсiк жақта, жер жақта.

Бiрi киген киiмдiЕкiншiсi киедi.Қайда барса бiр барып,Жұбын жазбай жүредi.Тұра алмайды жарыспай,Ағайынды екеуi.Бiр-бiрiнен қалыспай,Кезек озып..

– Ауыртады! –Деп жуытпай шашына,Ұстарамен алдырмай,Қидырар тек қайшыға.Содан басыАла-ала боп жүредi.Жолдастары мазақтап,Оған мырс-мырс күледi.

Судан шықпас жаздайын,Қаңқылдаған қаздарым.Мойындарың бiлемiн,Мойынындай түйенiң.Суға түссе балықтай,Жүзе берер жалықпай.Судан шықса, баладайТəй-тəй..

Асанды ерттiм жаныма,Бауға бiрге барғалы.Бiледi ол айыра,«ЗИМ» мен «ЧАЙКА»,«ВОЛГАНЫ».Көшеде олар асығысӨтiп жатыр шұбалып.– Ал мынауың «МОСКВИЧ»..

Өзгешелеу басқаданМынау кетiк тостаған.Кiм кемiрген жан-жағын,Кiм кетiк қып тастаған?Тасып тұр ма күштерi,Кiм бұлайша iстедi?Сəкен төмен қарады,Өткiр..

«Қорқақ екен өзге, – деп,Осыдан да қаша ма?Жаңбыр деген сөз бе», – деп,Тығылмады ол тасаға.Су-су қылып киiмiн,Өте шықты нөсер де.Мойнына су..

Жарысқанда балалар,Қосылды оған Жарқын да.Жүгiруге жарамай,Қалып қойды артында.Мазақтап ек «шөже» деп,Жыларманға шақ қалды.– Көп iшiп ем көже, –..

Тай əрi де тулады,Тай берi де тулады.Көрiп тұрған балаларДедi: – Əне, құлады.Құламады, жарады,Құйындатып барады.–Мiне, жiгiт! – деп тұрмыз,Тай..

Наурыз келдi, қыс кеттi,Күн шуағын құяды.Топ-тобымен құс кептi,Жасау керек ұяны.Қызу еңбек, не керек,Жоқ тыныштық қыстайғы.Жыл..

(Мысал)Есек айтты: – Мен деген асылмын, – деп,Сахараның еркесi Қашырмын, – деп.Қашыр айтты: – Жапанда желқұйын боп,Ескен желмен жарысар жылқымын, –..

«Тышқан», – деп ек, елеңдеп,«Қазiр қайтып келем», – деп,Төкен тұра жөнелдi,Жұрт күлкiге кенелдi

Бұғы барАлтайда,Алыста.Аттан даОзады олЖарысса.Суыққа,АязғаТөзiмдi.КетедiКөтерiпӨзiңдi.Мүйiзi –Дəрi оныңҚымбатты,Сұлу даДенесiСымбатты.СұрайдыАл..

Бар кiшкентай мысығым,Көздерiнiң қысығын!Жұмсағын-ай жүнiнiң,Титтəйiн-ай тiсiнiң!Қазiр менiң алдымдаҰйықтап жатыр маужырап,Келгендей-ақ əлгiндеТышқан..

– Бəрi қорқып, ықсын, – деп,Сүзеген боп шықсын, – деп,Шыққан жанды үйiнеҚайта қуып тықсын, – деп,Қызыл қасқа торпағынЖалықпастан үйреттi.Тыныш жатса..

– Қандай жақсы бала едi,Үстiнде жоқ кiр-сатпақ.Айта қойшы, кəне, ендiБiздерге арнап бiр тақпақ, –Деп қонақтар жиналып,Ортаға алды Серiктi.– Қандай..

Дəмi ауыздан кетпейтiн,Етi қандай тауықтың?!Ал одан да кереметСөзi тəттi Сауықтың.Тауықтың ол отырып,Екi аяғын жеп алды.Басын шайқап опынып,«Əттең..

Дабырласып далада,Балалармен бiр жүр ем,Аула iшi сол арада,Болып кеттi дүрбелең.Қарагер ат шылбырынҮзiп кете жаздады.Баса-көктеп бiр-бiрiн,Қашты..

Қар кеттi де, жаз шығып,Ектi Төкен жас шыбық.Жүрмеген соң суарып,Қалды ол өспей қуарып,Ертелi-кеш ойнайтын,Төкен бе екен ойлайтын,Қамыс атпен жортып..

Киiп едi Өтеулi,Былтыр тiккен жейдесiн.Шолтиып жең, етегi,Қысып тұрды кеудесiн.Өтеулi оның себебiн,Тез түсiне қоймады.Апам оның етегiнКескен ғой деп..

Қара теке бiздегi,Жан тынышын iздедi.Қартайған соң, əл кетiп,Балаларды сүзбедi.Күншуақтап жатады,Тəттi ұйқыға батады.Қартайса да текемiз,Ағармапты..

Қол ұстасып тұрыстық,Дөңгеленiп айналып.Екiлене қуысып,«Мысық – тышқан» ойнадық.«Тышқан» болып Құралай,«Мысық» болып мен шықтым.Қуа-қуа қуалай,Əбден..