Өлеңдер ✍️

Кімім бар үйіне іздеп баратындай,
Мәре-сәре содан соң болатындай.
Қалдырғандай көшеде бірдемемді,
Көңілімнің елегізи беретіні-ай.
Іздеп барар жоқ екен ешкімім де,
Қарауытқан қара күз кешкі күнде.
Жаңбырлы күн бір жарты қызыл ішіп,
Отыратын достармен пеш түбінде.
Құрдастармен өткізген тамашасын,
Сағынасың сол күндер қарашасын.
Күпәйкенің жағасын көтеріп ап,
Қиралаңдап көшемен барататын.
Төрге жетті білмеймін басым қалай?
Емес үйге шақыру ақынды оңай.
Күпәйкемнің жағасын көтеріп ап,
Шыққым келіп көшеге отырғаны-ай...
Ол кезде жақсы еді, осы қараша күз,
Достарменен жарасқан оңашамыз.
Күпәйкелі жігіттер ауылдағы,
Батпақ көше бойында жарасамыз.
Кластас қыз бір шыны шәй берер деп,
Сырт көшеге аяңдап баратамыз.
Жәңке кемпір бір жаққа кетіп қалып,
Жалғасатын сол үйде тамашамыз.
Ақын бүгін қырықтан асып толған,
Ауылды қар алғашқы басып қалған.
Жәңке кемпір бақилық осы күні,
Кластас қыз бір жаққа кетіп қалған.
Өмір өмір болмады жылдағыдай,
Көңіл көңіл болмады бұрнағыдай.
Күпәйкемнің жағасын көтеріп ап,
Шыққым келіп көшеге тұрғаным-ай...