Өлеңдер ✍️

Қарайып қара жолмен қыр құласаң,
Біздің ел,
Біздің ауыл,
Біздің Отан!
Ажары арса-арса боп елжіреген,
Аман ба, айналайын, Бірлік- апам?!
Бұл күнде ән ескірді ауыл жәйлі,
Ал ауыл өз орнында мамырлайды.
Ажарың азып-тозып кетсе-дағы,
Бәрібір сендей апа табылмайды.
Ал қалай, ауыл апам, амансыз ба?
Құлағың дүниеден хабарсыз ба?
Қара су, қара көже, қара камзол,
Жатырсың өмір сүріп балаңсыз да.
Аса алмай мінген көлік анау өрден,
Батпақтап жаяу келдім қара жолмен.
Жасырмай ақиқатын айтар болсам,
Айран мен қатық үшін бола келгем.
Алысқа осы ауылдан жол жүрерде,
Азамат бол! – деп едің....
Болдық ал не?!
Көрместің бәрін түгел көріп болған,
Көнбестің барлығына көніп болған,
Жарықтық ауыл – Апам,
Жалғыз Әулие.
Өлеңде деп жүруші ем шындық ашам,
Бұл күнде мен де жазам жырды қасаң.
Өзен теріс ақса да өзгермейтін,
Бәрі есінде, тек әттең көз көрмейтін,
Әйтеуір сен аман бол, Бірлік – Апам!
Бірлік – апам, өзімнің кіндік апам!