Өлеңдер ✍️

Қиын-ақ қой
Күн кешу – сенім болмай,
Сәл нәрседен жүдейтін көңіл қандай!
Ақылдым-ау,
Мен неге шытынадым,
Ала алмаған өзіңде кегім бардай?!
Отырмысың
Сен-дағы түсіне алмай,
Кетті неге бұзылып түсің, Алла-ай?!
Мен де, міне,
Бұртиып, үндемеймін,
Қасақана өзіңмен ісім болмай...
Қазір саған мүмкін-ау,
Ұнамауым...
Сабыр!.. Сабыр!..
Тек қана шыда, жаным!
Тас-талқан боп
Мен бұлай ашулансам,
Басу айтар ма екен деп
Сынағаным...
Бәрін-бәрін сездіріп қабағыңмен,
Қандай жақсы,
Жанашыр бола білген!
Сырттай саған бұртиып отырсам да,
Құшақтап,
Сүйгеніңді қаладым мен.
Мінезімнен, жарығым,
Шошымағын,
Қажет етсең –
Нұр боп та шашыламын.
Сүт пісірім уақыт – мендегі ашу,
Бұрқ-сарқ етіп лезде басыламын.
Екшеленер өзіңмен ерекше күн,
Саған деген мендегі ерек сенім.
Сондықтан да,
Шырт етпе мінезіме
Кешірімді болғаның керек сенің.
Бекерге енді қос жүрек төкпегей мұң,
Түсініспей өтпесін текке кей күн...
Сен болмасаң –
Мен кімге ашуланып,
Сен болмасаң –
Мен кімге өкпелеймін?!
Екеу болмай,
Мен жалғыз көркеймеймін,
Алауына жанымның өртен мейлің.
Сен болмасаң –
Мен кімге мұңым шағып,
Сен болмасаң –
Мен кімге еркелеймін?!
Саябырлап қалған ба-ау өр көңіл де,
Жүрегімнің бұл күнде еркі өзіңде.
Бір ашудың
Құрбаны болып кетпей,
Бағалайық бақытты дер кезінде!